Ονομάζομαι Andrea και έχω ένα "μικρό" όνειρο: να βρω και να ανακαινίσω το τελευταίο αυτοκίνητο που είχε ο παππούς μου. Ένα αυτοκίνητο που βρήκα στο διαδίκτυο όταν ήμουν παιδί (ήταν το 2005, ήμουν 16 ετών) και το θυμάμαι σαν να ήταν χθες, πήραμε το τρένο από τη Ρώμη στη Santa Maria Capua Vetere για να το δούμε. Άβολο ταξίδι, όρθιοι. Υπήρχαν μερικά μικρά προβλήματα, αλλά τα χιλιόμετρα ήταν λίγα και η τιμή ήταν διαπραγματεύσιμη. Ήταν το όνειρό του, αυτό το μοντέλο, αυτό το χρώμα. Δεν επιστρέψαμε στο σπίτι με τρένο, αλλά άνετα με αυτοκίνητο, την ίδια μέρα! Σε μια Lancia Thema Turbo 16v LX του 1993. Βοηθήστε με να ξαναγίνω παιδί, όπως έγινε και εκείνος παιδί ξανά σε αυτό το αυτοκίνητο όταν το οδήγησε στο σπίτι! Δεν είχα ποτέ πατέρα και ο παππούς μου προσπάθησε να καλύψει αυτόν τον ρόλο από πολύ μικρή ηλικία... με εισήγαγε στον κόσμο των μηχανών, της μηχανικής και του "κάνε το μόνος σου-τρία-για-τρία". Με τον δικό του μικρό τρόπο προσπάθησε να με κάνει ανεξάρτητο και πάντα θα τον ευχαριστώ γι' αυτό. Η ιδέα μου είναι να το βρω, να το αποκαταστήσω και να το μεταπωλήσω σε κάποιον άλλο λάτρη και στη συνέχεια να δωρίσω τα έσοδα στην Associazione Italiana Ricerca Alzheimer Onlus.

Πολλές ευχαριστίες σε όσους θα μας βοηθήσουν, τον παππού Angelo και εμένα!

Μια αγκαλιά σε όλους τους παππούδες και τις γιαγιάδες σας!