Χωρίς ακριβή θεραπεία έχω λίγο χρόνο, η ζωή χωρίς αναπνοή είναι απλά αδύνατη. Χωρίς τη βοήθειά σας, είμαι τελειωμένος, δεν έχω τα χρήματα για να πληρώσω τη θεραπεία και ο χρόνος τελειώνει. Δεν έχω πλέον την πολυτέλεια να ζήσω.

Πέρασα τα τελευταία χρόνια κυρίως σώζοντας τη μητέρα μου παλεύοντας με δύο καρκίνους. Δυστυχώς, σήμερα δεν μπορώ να βοηθήσω τη μητέρα μου με κανέναν τρόπο, ούτε καν να την πάω στο γιατρό ή να την επισκεφτώ οποιαδήποτε στιγμή. Έχω τρομοκρατηθεί από την αδυναμία μου, την αχρηστία μου. Πάντα υπάκουη, υπεύθυνη, αλλά τώρα ένα ερείπιο ανθρώπου, εξαρτώμενη από τους άλλους.

Σώζοντάς με, θα σώσετε και τη μητέρα μου. Ο χρόνος μου αρχίζει να μειώνεται και κατά κάποιο τρόπο δεν βλέπω τον εαυτό μου να πεθαίνει σε τόσο νεαρή ηλικία.

Οι ιδιωτικές κλινικές προσφέρουν μια ευκαιρία για θεραπεία, αλλά το κόστος της θεραπείας είναι τεράστιο. Συν τοις άλλοις, υπάρχει η καθημερινότητα - η ζωή, τα τέλη, τα φάρμακα, τα συμπληρώματα, ο εξοπλισμός αποκατάστασης και τα ταξίδια, η βοήθεια προς τη μητέρα μου. Για πολλά χρόνια έσωζα αδέσποτες γάτες - οκτώ έμειναν μαζί μου - είναι ένα τεράστιο κόστος θεραπείας και συντήρησης. Είναι μαζί μου χάρη σε καλούς ανθρώπους που φροντίζουν να τις ταΐζουν, να τις καθαρίζουν, να τις πηγαίνουν στον κτηνίατρο, να παίζουν μαζί τους κάθε μέρα. Εγώ δεν είμαι σε θέση να περπατήσω ούτε 3 μέτρα, πόσο μάλλον να τις φροντίζω. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι κάτι μπορεί ξαφνικά να απομακρύνει ένα τόσο ικανό άτομο από τη ζωή. Περπατούσα στα βουνά, κολυμπούσα, έκανα ποδήλατο, αγαπούσα το δάσος και τη φύση. Ήμουν παντού, δεν έκοβα ταχύτητα. Μπορείτε να πιστέψετε ότι έχτισα ένα σπίτι; Ότι μου άρεσε να φτιάχνω έπιπλα από ξύλο και να φτιάχνω ακόμη και κιόσκι και βεράντα; Έσωζα ζώα, είχα κήπο με δικά μου φρούτα και λαχανικά και ξαφνικά αποκόπηκα από τα πάντα. Τα πάντα έμειναν πίσω, δεν έχω τη δύναμη να φροντίσω τον εαυτό μου, πόσο μάλλον να τελειώσω αυτό που έκανα.

ΧΑΠ, φυματίωση για την οποία δεν είχα ιδέα - όλα ξεκίνησαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας και όπως γνωρίζετε, η πρόσβαση σε γιατρούς ήταν αδύνατη εκείνη την εποχή.

Είμαι τρομοκρατημένη που δεν μπορώ να βοηθήσω κανέναν με τίποτα, που εγώ η ίδια χρειάζομαι συνεχή φροντίδα και όμως έχω μια άρρωστη μητέρα. Με χρειάζεται. Κάποιος σαν εμένα δεν μπορεί να μπει σε ένα μέρος, να απομακρυνθεί από τη ζωή. Πιθανώς αν δεν υπήρχαν οι αγαπημένοι μου, δεν θα είχα πλέον τη δύναμη να παλέψω για τον εαυτό μου, αλλά παρά τον πόνο, την έλλειψη αναπνοής, την έλλειψη ύπνου επειδή η ασθένεια συχνά δεν μου επιτρέπει ούτε να ξαπλώσω - προσπαθώ να συνεχίσω να κοιτάζω τη ζωή και να παίρνω τα γάντια για να παλεύω κάθε μέρα. Για τη μητέρα μου, για τους αγαπημένους μου.

Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ για τη βοήθειά σας, σώζετε περισσότερους από εμένα. Κάθε βοήθεια που δίνετε με φέρνει πιο κοντά στην υγεία. Σας παρακαλώ να φροντίζετε τον εαυτό σας, την υγεία σας γιατί είναι το πιο σημαντικό πράγμα για όλους. Χωρίς αυτήν, είναι κακό.