Οι ζωές μας ανατρέπονται μέσα σε μια στιγμή. Έτσι, από το πουθενά, απροσδόκητα - μια διάγνωση καρκίνου. Αυτή η λέξη που σου κόβει την ανάσα, που φέρνει φόβο, πόνο και απελπισία. Κανείς δεν είναι προετοιμασμένος γι' αυτό, κανείς δεν είναι ασφαλισμένος.

Ένα μικρό παιδί την περιμένει κάθε βράδυ να γυρίσει,κλαίει όταν ξυπνάει ψάχνοντας την,την ψάχνει στα δωμάτια,ελπίζοντας να την δει κάπου,δεν ξέρει τι συμβαίνει και δεν ξέρουμε κι εμείς,αλλά αυτός,πως να του εξηγήσουμε τι συμβαίνει...(είναι μόλις dee ετών ),που είχε συνηθίσει να του βουρτσίζει τα δόντια το βράδυ,να βλέπουν μαζί Μάσα και Αρκούδα...και να αποκοιμιέται κουκουλωμένο πάνω της...

Είναι δύσκολο για όλους μας και δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι συμβαίνει αυτό,χθες λοιπόν αποφοίτησε ως μαία,το όνειρό της ήταν να βοηθήσει πολλές γυναίκες και αυτό που της συνέβη τώρα χρειάζεται βοήθεια.

Πριν δύο μήνες ξεκίνησαν όλα,πόνοι στην κάτω κοιλιακή χώρα,οι οποίοι χειροτέρευαν,επισκέφτηκε γυναικολόγο,της είπαν μυώμα,δεν υπάρχει πόνος εκεί,την έστειλαν σε νεφρολόγο,μετά σε ουρολόγο,και κάθε ειδικός έλεγε κάτι μακριά από την σκληρή αλήθεια.

Αποφασίσαμε να κάνουμε μια μαγνητική τομογραφία στις 8.nov.24.υποψιάστηκαν κακοήθεια στο μυώμα αλλά μετά ογκολόγοι,γυναικολόγοι στη Βάρνα το αρνήθηκαν,είπαν ότι δεν υπάρχει κάτι ανησυχητικό,μάλλον νεφροί και πάει πάλι σε νεφρολόγους. Στη συνέχεια επικοινώνησε με τον καθηγητή της ο οποίος θα την χειρουργούσε αλλά αποφάσισε να κάνει προηγουμένως απόξεση και να στείλει για ιστολογική εξέταση και ήδη εκεί επιβεβαιώθηκε,ότι υπήρχε καρκίνος,αλλά δεν είχε εντοπιστεί.

Ο αδερφός μου και εγώ πήγαμε αμέσως στο νοσοκομείο Anadolu στην Τουρκία -όπου βρίσκεται τώρα,της έκαναν υστερεκτομή,εξέτασαν τον όγκο και βγήκε - ενδομητρικό στρωματικό σάρκωμα/και διαφοροποιημένο σάρκωμα,αλλά αποδεικνύεται ότι εκεί δεν έχουν τόσο μεγάλη εμπειρία με τα υψηλού βαθμού σαρκώματα και δεν δίνουν πολλές ελπίδες,η μόνη μας ελπίδα τώρα είναι να μπορέσουμε να την προλάβουμε σε ένα νοσοκομείο στις ΗΠΑ - MD Anderson,όπου έχουν πολλές νέες μεθόδους που σχετίζονται με τη θεραπεία των σαρκωμάτων.

Η ελπίδα είναι η τελευταία που πεθαίνει - η μαμά είναι μαζί μας, είναι ακόμα τόσο νέα, τόσο ευγενικός και εξυπηρετικός άνθρωπος, γιατί αυτή, προσευχόμαστε κάθε μέρα, εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι τα θαύματα συμβαίνουν τα Χριστούγεννα, αλλά θα συμβεί και σε εμάς.