Πηγαίναμε και φέρναμε στα παιδιά φαγητό, ρούχα, προσπαθούσαμε να αλληλεπιδράσουμε, να παίξουμε μαζί τους, να τα ενθαρρύνουμε, με ό,τι είχαμε την οικονομική δυνατότητα εκείνη τη στιγμή. Αργότερα, αρχίσαμε να φέρνουμε πολλούς φίλους και γνωστούς σε αυτά τα κέντρα, προσπαθούσαμε να εμπλακούμε και να βοηθήσουμε. Δυστυχώς, τα πράγματα δεν ήταν πάντα όπως τα περιμέναμε, και συνειδητοποιήσαμε ότι υπήρχε μια συγκεκριμένη ψυχική κατάσταση μεταξύ των ανθρώπων που εργάζονταν σε αυτά τα παιδικά σπίτια, την οποία δεν μπορούσαμε, με κανένα τρόπο, να αλλάξουμε πολύ.

Συνειδητοποίησα ότι υπήρχαν πολλά παιδιά του δρόμου, παιδιά που έπρεπε να ζητιανεύουν, παιδιά που δεν ήξεραν να παίζουν, που τσακώνονταν. Ήθελα πολύ να ασχοληθώ με τις ζωές αυτών των παιδιών και έτσι ξεκίνησε το "The Wonder between the Blocks". Αρχίσαμε να συγκεντρώνουμε αυτά τα παιδιά, να τους αγοράζουμε παιχνίδια και να παίζουμε. Πέρασα ένα ολόκληρο καλοκαίρι παίζοντας με τα παιδιά στα τετράγωνα. Τους έμαθα πώς να παίζουν, πώς να συμπεριφέρονται, αρχίσαμε να γνωριζόμαστε μεταξύ μας, να αλληλεπιδρούμε, να μιλάμε για τα πράγματα της ζωής. Ένα καλοκαίρι κατά τη διάρκεια του οποίου τα παιδιά άρχισαν να διαμορφώνουν τις σκέψεις τους για το μέλλον, πολλά από τα παιδιά είχαν εγκαταλείψει το σχολείο. Όταν πλησίαζε ο Σεπτέμβριος, πρότεινα να πάμε στο σχολείο, να μιλήσουμε με τους δασκάλους, να τα γράψουμε, να τους αγοράσουμε σχολικά είδη και να ξεκινήσουμε μια σχολική χρονιά.