Γεια σας. Ονομάζομαι Μαρκ και κατάγομαι από την Ευρώπη.

Ζητώ τη βοήθειά σας γιατί έχω περάσει περισσότερα από όσα πίστευα ότι θα μπορούσα να αντέξω. Η ζωή μου σημαδεύτηκε από χρόνια πόνου, φόβου και τραυμάτων και τώρα προσπαθώ να βρω μια διέξοδο και να ξαναχτίσω τον εαυτό μου. Αυτό είναι ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που χρειάστηκε ποτέ να κάνω ζητώντας βοήθεια, αλλά τώρα συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να το κάνω μόνη μου.

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου υποτίθεται ότι η αγάπη και η ασφάλεια θα έπρεπε να δίνονται, αλλά αντ' αυτού, αντιμετώπισα χρόνια ενδοοικογενειακής κακοποίησης. Οι άνθρωποι που υποτίθεται ότι με προστάτευαν ήταν αυτοί που μου προκάλεσαν τη μεγαλύτερη ζημιά. Υπέμεινα σωματική βία που μου άφησε όχι μόνο σωματικά σημάδια αλλά και βαθιές συναισθηματικές πληγές που με στοιχειώνουν ακόμα καθημερινά.

Σαν να μην έφτανε αυτό, αντιμετώπισα επίσης ανελέητο εκφοβισμό στο σχολείο. Με ξεχώριζαν, με ταπείνωναν και με έκαναν να νιώθω άχρηστη από ανθρώπους που με έβλεπαν ως εύκολο στόχο. Η κακοποίηση στο σπίτι και στο σχολείο με άφησε να νιώθω ότι δεν υπήρχε ασφαλές μέρος στον κόσμο για μένα.

Πίστευα ότι τα πράγματα θα βελτιώνονταν καθώς μεγάλωνα, αλλά αντίθετα, βρέθηκα παγιδευμένη σε έναν κύκλο βίας που με ακολούθησε και στον εργασιακό χώρο. Έχω βιώσει παρενόχληση και ακόμη και σωματική βία στη δουλειά, καθιστώντας σχεδόν αδύνατο να νιώθω ασφαλής ή ασφαλής οπουδήποτε. Κάθε φορά που προσπαθούσα να προχωρήσω μπροστά, ένιωθα ότι το τραύμα ήταν πάντα εκεί, κρατώντας με πίσω. Έχω επίσης οικογενειακά χρέη στους ώμους μου, τα οποία καθιστούν την αλλαγή εργασίας ακόμη πιο επικίνδυνη.

Γιατί χρειάζομαι τη βοήθειά σας:

Η αλήθεια είναι ότι αγωνίζομαι. Αντιμετωπίζω σοβαρό άγχος και κατάθλιψη από όλα όσα έχω περάσει.

Είναι μια συνεχής μάχη μόνο και μόνο για να συνεχίσω και ξέρω ότι χρειάζομαι βοήθεια για να γίνω καλύτερα. Προσπαθώ να προχωρήσω μόνη μου, αλλά δεν μπορώ να το κάνω πια. Χρειάζομαι υποστήριξη για να απελευθερωθώ επιτέλους από το τραύμα που καθόρισε τη ζωή μου.

Το οικογενειακό χρέος που προέκυψε δεν το ελέγχω και πρέπει να εξοφληθεί. Με τον χρόνο του κανονικού μισθού, θα το αποπληρώσω σε 15 χρόνια, με εμένα τώρα να είμαι 27 ετών, πράγμα που σημαίνει ότι θα έχω απαλλαγεί από τα χρέη όταν θα είμαι 42 ετών. Αυτό το χρέος είναι πραγματικά τραγικό και έχει μεγάλο αντίκτυπο στην καθημερινή μου ζωή, με εμένα να μην μπορώ να αντέξω οικονομικά τίποτα, πρέπει μάλιστα να ζητιανεύω για φαγητό τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα.

Να πώς θα με βοηθήσει η υποστήριξή σας:

• Εξόφληση του χρέους: Η εξόφληση του χρέους θα είναι η 1η προτεραιότητα.

• Θεραπεία και συμβουλευτική: Χρειάζομαι επαγγελματική βοήθεια για να επεξεργαστώ το τραύμα που έχω βιώσει. Μέρος των χρημάτων θα διατεθεί για τη θεραπεία και τη συμβουλευτική, που είναι απαραίτητα για τη θεραπεία μου.

• Ασφαλής στέγαση: Χρειάζομαι ένα μέρος όπου μπορώ να αισθάνομαι ασφαλής, όπου δεν χρειάζεται να κοιτάζω συνεχώς πίσω από τον ώμο μου. Οι δωρεές σας θα με βοηθήσουν να εξασφαλίσω σταθερή στέγαση, ώστε να αρχίσω να ξαναχτίζω τη ζωή μου σε ένα κατά κάποιο τρόπο ασφαλές περιβάλλον.

Πώς μπορείτε να βοηθήσετε:

Χρειάζομαι βοήθεια για να αλλάξω τη ζωή μου. Η υποστήριξή σας σημαίνει τα πάντα για μένα. Κάθε δωρεά, όσο μικρή κι αν είναι, θα με βοηθήσει να κάνω ένα ακόμη βήμα προς τη θεραπεία και την ανοικοδόμηση. Αν δεν μπορείτε να κάνετε δωρεά, το να μοιραστείτε αυτή την καμπάνια με άλλους θα σήμαινε τα πάντα για μένα. Κάθε κοινοποίηση βοηθάει στη διάδοση του λόγου και με φέρνει πιο κοντά στο να πάρω την υποστήριξη που χρειάζομαι.

Τελικές σκέψεις:

Δεν είναι εύκολο για μένα να το μοιραστώ, αλλά το αισθάνομαι σαν την έσχατη λύση. Έχω περάσει τόσα πολλά, αλλά είμαι ακόμη εδώ, εξακολουθώ να αγωνίζομαι και πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Σας ευχαριστώ που αφιερώσατε χρόνο για να διαβάσετε την ιστορία μου και σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για οποιαδήποτε υποστήριξη μπορείτε να δώσετε.