Είμαι ένας 52χρονος άνδρας από την Ελλάδα και η ζωή μου έχει γίνει μια μάχη μεταξύ απελπισίας και αξιοπρέπειας. Μόλις πριν από λίγα χρόνια, είχα μια σταθερή καριέρα ως διευθυντής υποκαταστήματος στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Δούλευα σκληρά, συντηρούσα τη σύζυγό μου και τα τρία παιδιά μας, και ενώ δεν ήμασταν πλούσιοι, ζούσαμε άνετα. Αλλά όλα άλλαξαν μετά την οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Η δουλειά μου έγινε αφόρητη, αναγκάζοντάς με να απειλώ ανθρώπους με κατασχέσεις αντί να τους βοηθάω να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους.

Το 2018, έκανα ένα άλμα πίστης. Άφησα την τράπεζα και έριξα όλες μου τις οικονομίες στην έναρξη μιας επιχείρησης, ελπίζοντας να δημιουργήσω ένα καλύτερο μέλλον για την οικογένειά μου. Τότε η πανδημία χτύπησε, εκτροχιάζοντας τα πάντα. Μετά από δύο χρόνια λουκέτων και οικονομικού αγώνα, έχασα τα πάντα: την επιχείρησή μου, τις αποταμιεύσεις μου και τελικά τον γάμο μου. Η σύζυγός μου μου ζήτησε να φύγω από το σπίτι, και παρόλο που αυτό πόνεσε βαθιά, δεν ήθελα να διακινδυνεύσω να υποβάλω τα παιδιά μας στον πόνο μιας δικαστικής διαμάχης. Από τότε, προσπαθώ να ξαναχτίσω τη ζωή μου, αλλά οι ευκαιρίες εργασίας στην Ελλάδα είναι ελάχιστες, ειδικά για κάποιον στην ηλικία μου.

Έπιασα προσωρινές δουλειές, πούλησα ό,τι μπορούσα και βασίστηκα ακόμη και στην καλοσύνη φίλων για να τα βγάλω πέρα. Ζω στο ημιυπόγειο του αδελφού μου, γνωρίζοντας ότι σκοπεύει να το νοικιάσει σύντομα. Με το ζόρι έχω αρκετά χρήματα για φαγητό, και αυτό που πονάει περισσότερο είναι ότι δεν έχω την πολυτέλεια να περνάω ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μου. Η απόσταση μεταξύ μας μεγαλώνει κάθε μέρα.

Παρόλα αυτά, δεν έχω χάσει την ελπίδα. Έχω ερευνήσει ευκαιρίες στη βόρεια Ευρώπη, όπου θα μπορούσα να κερδίσω αρκετά για να ξαναχτίσω τη ζωή μου και να συντηρήσω την οικογένειά μου με αξιοπρέπεια. Έχω μια πιθανή θέση εργασίας στα σκαριά, αλλά μου λείπουν τα χρήματα για να πληρώσω την απαραίτητη εκπαίδευση και τη μετεγκατάσταση. Αν μπορέσω να συγκεντρώσω 6.000 ευρώ, θα μπορούσα επιτέλους να αλλάξω τα πράγματα.

Ονειρεύομαι μια νέα ζωή - μια ζωή όπου θα μπορώ να ζήσω απλά αλλά με υπερηφάνεια. Φαντάζομαι τον εαυτό μου σε ένα μικρό σπίτι περιτριγυρισμένο από τη φύση, με τον σκύλο μου, τον Φοίνικα, στο πλευρό μου. Είναι ένας διασωθείς που έχει περάσει τις δικές του δυσκολίες και η ανθεκτικότητά του με εμπνέει. Θα περνάω τον ελεύθερο χρόνο μου φροντίζοντας δέντρα μπονσάι, παίζοντας κιθάρα και βρίσκοντας χαρά στα μικρά πράγματα.

Πάντα ήμουν πολύ περήφανη για να ζητήσω βοήθεια, αλλά τώρα δεν έχω άλλη επιλογή. Αν αρκετοί άνθρωποι μπορούσαν να συνεισφέρουν ένα μικρό ποσό, θα μπορούσα να ξεκινήσω από την αρχή. Σκοπεύω να καταγράψω το ταξίδι μου -από την απελπισία στην αξιοπρέπεια- κινηματογραφώντας ένα οδικό ταξίδι με τον Φοίνικα από την Ελλάδα στη βόρεια Ευρώπη. Θα μοιραστώ την ιστορία μου με όσους με στηρίζουν, δείχνοντας πώς η καλοσύνη τους άλλαξε τη ζωή μου.

Δεν ζητώ πλούτο - απλώς μια ευκαιρία να ζήσω με αξιοπρέπεια και να φροντίσω τα παιδιά μου. Αν μπορείτε να βοηθήσετε, όχι μόνο θα αλλάξετε τη ζωή μου αλλά και θα μου θυμίσετε ότι η συμπόνια υπάρχει ακόμα στον κόσμο. Σας ευχαριστώ που σκεφτήκατε την ιστορία μου.