Γεια σας, ονομάζομαι Csongor και είμαι ένας 18χρονος Ούγγρος φοιτητής που πρόσφατα πέτυχε κάτι εξαιρετικό: Έγινα δεκτός στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, η οποία κατατάσσεται μεταξύ των 20 καλύτερων ιατρικών προγραμμάτων στον κόσμο και είναι από τα πιο δύσκολα να εισαχθείς ως διεθνής φοιτητής - με λιγότερο από 1% πιθανότητες αποδοχής. Αλλά παρά την τιμή, το όνειρο απομακρύνεται. Όχι λόγω της αξίας, αλλά λόγω των χρημάτων και της έλλειψης κρατικής υποστήριξης.

Η ιστορία μου: Εδιμβούργου

Μεγάλωσα σε μια μικρή επαρχιακή πόλη στην Ουγγαρία με τη διαζευγμένη μητέρα μου, η οποία εργαζόταν ως νοσοκόμα. Εκείνα τα χρόνια, περνούσα το μεγαλύτερο μέρος του ελεύθερου χρόνου μου προετοιμάζοντας τις κεντρικές εισαγωγικές εξετάσεις για το λύκειο στην 8η τάξη, οι οποίες καθορίζουν αν ένας μαθητής μπορεί να εισαχθεί στα κορυφαία ιδρύματα της χώρας. Μετά από χρόνια σκληρής δουλειάς, έγινα δεκτή στο Fazekas Mihály High School, ένα από τα 3 κορυφαία σχολεία της Ουγγαρίας.

Από τότε, η μητέρα μου και εγώ ζούμε στη Βουδαπέστη, γεγονός που έφερε τόσο πνευματική ολοκλήρωση όσο και σημαντική οικονομική επιβάρυνση. Η μητέρα μου, για την υποστήριξη της οποίας δεν μπορώ να είμαι αρκετά ευγνώμων, εργάζεται από τότε σε νυχτερινή βάρδια, καλύπτοντας τις σπουδές μου και την υποθήκη μας ύψους 25 εκατομμυρίων HUF. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων ετών, προσπάθησα να ξεπληρώσω αυτά τα ποσά των θυσιών δουλεύοντας ακούραστα για την εκπλήρωση του ονείρου μου να γίνω δεκτή σε ένα διάσημο ιατρικό πανεπιστήμιο στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Τα επιτεύγματά μου σε σχέση με τις απαιτήσεις

Για να γίνουν δεκτοί σε ένα κορυφαίο πανεπιστήμιο όπως το Εδιμβούργο ή το Κέιμπριτζ για ιατρική, οι μαθητές χρειάζονται όχι μόνο εξαιρετικούς βαθμούς, αλλά και ένα ανταγωνιστικό χαρτοφυλάκιο, μαθήματα AP και μια ισχυρή βαθμολογία UCAT. Στην Ουγγαρία, αυτές οι διαδρομές δεν είναι άμεσα διαθέσιμες.

Ενώ τα συστήματα άλλων χωρών επιτρέπουν στους φοιτητές να κάνουν AP ή πρακτική άσκηση στον τομέα της ιατρικής ή απλώς να κάνουν έρευνα σε πανεπιστημιακό επίπεδο, εγώ έπρεπε να παλέψω μέσα από πολλά και πολλά επίπεδα απόρριψης για να φτάσω στους στόχους μου.

Αυτό ξεκίνησε από την 9η τάξη. Κατά τη διάρκεια μιας φαινομενικά ανούσιας εκδήλωσης που ονομαζόταν Βραδιά Ερευνητών, επισκέφθηκα ένα εργαστήριο ενζυμολογίας, όπου, μετά από τις αμέτρητες προσπάθειες της μητέρας μου να με πείσει, ρώτησα τελικά τον επικεφαλής επιστήμονα του εργαστηρίου αν θα μπορούσα να συμμετάσχω στις εργασίες του εργαστηρίου τους ως ασκούμενη. Προς έκπληξή μου, δέχτηκε με ενθουσιασμό την πρότασή μου και λιγότερο από ένα μήνα αργότερα, άρχισα την απογευματινή μου πρακτική άσκηση ως βοηθός έρευνας.

Στη 10η τάξη, μέσω του μοναδικού προγράμματος πρακτικής άσκησης του σχολείου μου, πέρασα έξι μήνες στην καρδιολογική πτέρυγα ενός νοσοκομείου.

Το σημείο καμπής ήρθε πριν από δύο χρόνια, όταν μετά από αρκετές απορρίψεις, έγινα τελικά δεκτή στο ερευνητικό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Semmelweis για διδακτορική διατριβή και την Επιστημονική Εταιρεία Νεολαίας(TDK). Υπό την επίβλεψη του καθηγητή Dr. Andrea Székely, αναισθησιολόγου καθηγητή της Καρδιολογικής Κλινικής Városmajor, ολοκλήρωσα τρεις διαφορετικές ερευνητικές μελέτες και παρουσίασα δύο από αυτές σε πολλά διαφορετικά επιστημονικά συνέδρια της χώρας, με πιο αξιοσημείωτο το Συνέδριο Νέων Ερευνητών του Πανεπιστημίου Semmelweis, όπου, κατά τη διάρκεια των δύο ετών, έλαβα τρία ειδικά βραβεία στην κατηγορία της Αναισθησιολογίας. Αυτή η εμπειρία οδήγησε σε κάτι που δεν είχε παραχωρηθεί ποτέ πριν: Μου δόθηκε ειδική άδεια να παρακολουθήσω γιατρούς και να βοηθήσω στη Χειρουργική Μονάδα Εντατικής Θεραπείας της Μεταμοσχευτικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Semmelweis - ένα μοναδικό πρόγραμμα καθοδήγησης, προσαρμοσμένο μόνο για μένα, ώστε να αποκτήσω την εργασιακή εμπειρία που απαιτείται για τα πανεπιστήμια του Ηνωμένου Βασιλείου.

Αυτό το ιατρικό υπόβαθρο και η κορυφαία επίδοσή μου στο 3% στο τεστ UCAT 2024 ήταν οι λόγοι για τους οποίους μου παραχωρήθηκε μια θέση στο πρόγραμμα MBChB του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου.

Επιπλέον, η σπανιότητα αυτού του επιτεύγματος ήταν κάτι που, δυστυχώς, οι ηγέτες της χώρας μου δεν μπορούσαν να κατανοήσουν. Για να καταλάβετε πόσο σπάνιο είναι αυτό: Στον κύκλο σπουδών 2023-24, το Εδιμβούργο έλαβε 1.760 αιτήσεις για την ιατρική. Μόνο 20 φοιτητές από το εξωτερικό έγιναν δεκτοί. Αυτό είναι ένα ποσοστό επιτυχίας λίγο πάνω από το 1%. Ήμουν ένας από αυτούς.

Γιατί χρειάζομαι τη βοήθειά σας

Ως διεθνής φοιτητής, πρέπει να πληρώσω σχεδόν 52.000 λίρες Αγγλίας/έτος σε δίδακτρα. Αυτό ανέρχεται σε 312.000 λίρες σε έξι χρόνια.

Η διαβίωση στο Εδιμβούργο προσθέτει περαιτέρω αναπόφευκτα έξοδα: διαμονή, βίζα, ασφάλιση και βασικά έξοδα.

Από τότε που έλαβα την προσφορά μου, έκανα αίτηση για κάθε υποτροφία που μπορούσα να βρω και επικοινώνησα με εκατοντάδες ιδρύματα για υποστήριξη. Εδώ θα ήθελα να συμπεριλάβω τις πιο αξιοσημείωτες αναφορές:

• Έκανα αίτηση για την υποτροφία Stipendium Peregrinum, η οποία είναι η μοναδική υποτροφία της Ουγγαρίας που υποστηρίζει φοιτητές με υψηλές επιδόσεις σε πανεπιστήμια υψηλού κύρους. Ακόμη και αφού έφτασα στο τελευταίο στάδιο της συνέντευξής τους, δεν συμπεριλήφθηκα στην τελική ομάδα, η οποία φέτος ήταν 26 άτομα από τους 30 κορυφαίους υποψήφιους, σε αντίθεση με το ανώτατο όριο που είχε υποσχεθεί. 20. Επίσης, για λόγους πλήρους διαφάνειας, επισυνάπτω το email απόρριψης από αυτούς

• Έχω στείλει email σε διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα και ιατρικά ιδρύματα. Μέχρι τώρα, οι μόνες απαντήσεις που έλαβα ήταν απορρίψεις από όλους αυτούς, όπως η Richter Zrt., η Aegis, η Ingelheim Boehringer, η Hold Asset Management κ.λπ.
• Όλα τα "παγκοσμίου φήμης, βοηθητικά προς τους φοιτητές, φιλανθρωπικά ιδρύματα" της Ουγγαρίας, όπως το Ίδρυμα Soros ή το Ίδρυμα Jákob, απέρριψαν την πρότασή μου, επικαλούμενα όλα το ίδιο με κάθε άλλο ίδρυμα, ότι το κόστος μου ήταν πολύ υψηλό για να το εξυπηρετήσουν.

Προσωπικά κατάφερα να εξοικονομήσω 2,5 εκατ. HUF, αρκετά για να καλύψω περίπου τη βίζα και την ασφάλισή μου, αλλά δυστυχώς τίποτα περισσότερο.

Για να είμαι απόλυτα διαφανής με όλους, αισθάνομαι την ανάγκη να τα πω αυτά:

• Έχω θέσει τον συνολικό στόχο του εράνου μου στις 312.000 λίρες, επειδή αυτό είναι το 6ετές κόστος των σπουδών μου.
• Θέλω να είμαι σαφής: δεν ζητάω έξοδα διαβίωσης. Θα δουλέψω με μερική απασχόληση για να τα καλύψω αυτά. Ζητώ μόνο βοήθεια για να καλύψω το κόστος παραμονής στην ιατρική σχολή.
• Ο τρέχων, μικρότερος, αλλά πολύ πιο σημαντικός στόχος μου είναι να βρω κάλυψη για την επερχόμενη πληρωμή της προκαταβολής μου στο εξωτερικό, η οποία είναι περίπου 18.000 λίρες Αγγλίας.
• Ακόμα και μικρές δωρεές βοηθούν: κάθε 5 ή 10 λίρες ωθούν την εκστρατεία πιο κοντά στην επιβίωση, ενώ οι μεγαλύτερες δωρεές μπορούν να με ωθήσουν προς την ολοκλήρωση ολόκληρων μηνών ή ετών διδάκτρων.

Giving Back - Η υπόσχεσή μου

Κατά τη διάρκεια του πανεπιστημίου, δεν σκοπεύω να σπαταλήσω ούτε δευτερόλεπτο για να μην βοηθήσω όσους βρίσκονται στον ίδιο δρόμο με εμένα.

Θα ξεκινήσω ένα πρόγραμμα καθοδήγησης στην Ουγγαρία για να βοηθήσω ταλαντούχους φοιτητές με χαμηλό εισόδημα να κάνουν αίτηση σε κορυφαία πανεπιστήμια του Ηνωμένου Βασιλείου ή ακόμη και σε προγράμματα ιατρικής. Ο λόγος πίσω από αυτό είναι ότι άλλοι μεγάλοι οργανισμοί στην Ουγγαρία, πολλούς από τους οποίους έχω δοκιμάσει, απέτυχαν να με βοηθήσουν με ουσιαστικό τρόπο. Γι' αυτό θα προσπαθήσω όσο μπορώ να αξιοποιήσω τις διασυνδέσεις μου για να συγκεντρώσω ενημερωμένο υλικό σχετικά με την προετοιμασία των αιτήσεων, ή να βοηθήσω στη δημιουργία διασυνδέσεων ή ακόμη και να βοηθήσω στην ανάπτυξη μιας επιτυχημένης στρατηγικής υποβολής αιτήσεων για τους φοιτητές.

Αυτή η εκστρατεία δεν αφορά μόνο έναν φοιτητή που θα πάει στην Ιατρική Σχολή. Αφορά τη δημιουργία ενός μονοπατιού για να ακολουθήσουν και άλλοι.

Σας ευχαριστώ που πιστεύετε σε μένα.

Αν δεν μπορείτε να κάνετε δωρεά, το να μοιραστείτε αυτή την ιστορία βοηθάει εξίσου πολύ.