Είμαι 33 ετών, έχω διαγνωστεί με σχιζοδιαταραχή και ζω με ένα μικρό επίδομα αναπηρίας, κάτω από οικονομική παραμέληση, σε ένα συναισθηματικά κακοποιητικό και τοξικό νοικοκυριό και κάτω από γενική καταπίεση και έλλειψη ευκαιριών σε μια μικρή πόλη της Ρουμανίας. Η ΔΦΑ στους ενήλικες είναι σε μεγάλο βαθμό αδιάφορη και η αντίληψη ή ακόμα και η δεκτικότητα αυτής της έννοιας σε αυτή τη χώρα, ιατρικά, δεν υπάρχει. Ωστόσο, πρόσφατα έμαθα για έναν γιατρό που θα μπορούσε να είναι ανοιχτός στην αξιολόγηση της ΔΦΑ σε ενήλικες εδώ. Ωστόσο, το κόστος αυτού, καθώς πρόκειται για ιδιωτικό ιατρείο και η τοποθεσία τους, μπορεί να κυμαίνεται από 100 ευρώ και πάνω. Το χαρτζιλίκι μου είναι λιγότερο από 100 ευρώ το μήνα και τα έξοδά μου αφορούν πράγματα όπως είδη πρώτης ανάγκης και έξοδα μετακίνησης.

Εξαιτίας αυτού αναγκάζομαι να δίνω προτεραιότητα στις ιατρικές εξετάσεις και θεραπείες μου σε μηνιαία βάση και πολλές από τις άλλες ασθένειές μου παραμένουν ανεξερεύνητες και χωρίς θεραπεία. Χρειάζομαι εξετάσεις για να εξετάσω το έντερό μου, καθώς έχω IBS και δεν ακολουθώ επί του παρόντος καμία συνιστώμενη θεραπεία και οι εξετάσεις μπορεί να είναι αρκετά ακριβές ξεκινώντας από 50 ευρώ και πάνω.

Οι ιατρικές μου ανάγκες περιλαμβάνουν:

Μια μακροχρόνια πάθηση της μύτης και του λαιμού (χρόνια ρινίτιδα), η οποία παραμένει ανεξέλεγκτη και αθεράπευτη τους τελευταίους 6 μήνες τουλάχιστον και χρειάζομαι μια ενδοσκόπηση γι' αυτό, η οποία κοστίζει περίπου 50-60 ευρώ.

Πόνος στην πλάτη και εκφυλιστική νόσος των οσφυϊκών και αυχενικών δίσκων που μπορώ να υποβληθώ σε φυσικοθεραπεία η οποία αποζημιώνεται ως επί το πλείστον από το δημόσιο σύστημα υγείας, ωστόσο πρέπει να ξεκινήσω μαθήματα κολύμβησης για την καλύτερη δυνατή διαχείρισή της. Έχω ξεκινήσει ήπια άσκηση στο σπίτι μου - η οποία έχει βελτιώσει σημαντικά τον πόνο και την κινητικότητά μου - και έχω δοκιμάσει το τζόκινγκ, αλλά το τελευταίο μπορεί να είναι επιζήμιο για την πλάτη μου και συνήθως χρειάζομαι πολύ χρόνο για να αναρρώσω, γεγονός που καθιστά δύσκολη την επιμονή σε αυτό. Η άσκηση είναι απαραίτητη για τη διαχείριση και τη ρύθμιση της ψυχικής μου υγείας.

Οι ειδικές ανάγκες μου όσον αφορά την τροφή για το IBS μου, για το νευρικό μου σύστημα και τον εγκέφαλό μου παραμελούνται εντελώς και μου αρνούνται την αυτονομία και την ανεξαρτησία να έχω ένα επίδομα που μπορώ να χρησιμοποιήσω για τα δικά μου ψώνια τροφίμων- πολλές φορές έχω πεινάσει από την ανάγκη να αποφύγω τα συμπτώματα του IBS.

IBS: μακροχρόνια πάθηση στενά συνδεδεμένη με την ψυχική μου υγεία, αλλά λόγω της οικονομικής εξάρτησης από κάποιον άλλον σπάνια κάνω τις δικές μου επιλογές τροφίμων και έχω κακή διατροφή. Για το IBS μου χρειάζομαι εξετάσεις που μπορεί να ξεκινούν από 50 ευρώ και πάνω για να διευκρινιστούν οι ανάγκες μου και η θεραπεία μου.

Έχω αρχίσει να φτιάχνω βίντεο στο youtube όπου μιλάω για τις εμπειρίες μου ως άτομο με πάθηση ψυχικής υγείας σε αυτή τη χώρα και για το πώς οι νοοτροπίες και οι αφηγήσεις και τα ιατρικά μοντέλα δεν βοηθούν ή δεν παρέχουν πραγματικά και δικαιωματικά δυνατότητες σε άτομα που ζουν με αόρατες αναπηρίες, που ζουν με μια μορφή ΔΦΑ ή νευροδιαφορετικότητας κ.ο.κ. Πρόθεσή μου είναι να αποκτήσω σαφήνεια και επιβεβαίωση των διαγνώσεών μου και ελπίζω να γίνω μια φωνή αλλαγής για την προσέγγιση και την ενσωμάτωση της ψυχικής υγείας αυτής της χώρας και των ατόμων που υποφέρουν όχι μόνο από τις παθήσεις τους αλλά και από τις δομές αναπηρίας που τους αναγκάζουν να εξαρτώνται ή να αλληλεπιδρούν μαζί τους, με αναξιοπρεπείς και άδικους τρόπους.