Είμαι ένας 30χρονος Ιταλός και θέλω να εκφράσω τη βαθιά μου ευγνωμοσύνη για τη δίδυμη αδελφή μου. Υπήρξε ο πυλώνας στήριξής μου σε όλη τη διάρκεια του πανεπιστημίου, ακόμη και όταν η οικογένειά μας αντιμετώπιζε δύσκολες στιγμές - ο πατέρας μου έχασε τη δουλειά του και η μητέρα μου δεν μπορούσε να εργαστεί λόγω προβλημάτων υγείας.

Όταν ήμουν 24 ετών, δεν ανέφερα ποτέ ότι περπατούσα 5 χιλιόμετρα κάθε πρωί για να φτάσω στο σιδηροδρομικό σταθμό για την πρώτη μου δουλειά, αλλά εκείνη το έμαθε. Από την καλοσύνη της, μου αγόρασε ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο για να κάνει τη ζωή μου λίγο πιο εύκολη.

Τώρα που ζω με τον σύντροφό μου και διαχειρίζομαι υποθήκη και παιδιά, η αποταμίευση χρημάτων έχει γίνει αρκετά δύσκολη. Καθώς πλησιάζουν τα γενέθλιά μας, αισθάνομαι ιδιαίτερα παρακινημένη να δείξω την εκτίμησή μου. Θέλω να της ξεπληρώσω το αυτοκίνητο, όχι απλώς για να τακτοποιήσω το χρέος, αλλά για να τιμήσω πραγματικά όλα όσα έχει κάνει για μένα. Μακάρι να μπορούσα να της δώσω κάτι ουσιαστικό, αλλά ελπίζω να καταλάβει πόσο πολύ εκτιμώ την υποστήριξή της.