Eğer bu satırları okuyorsanız, muhtemelen hayatınız Fabry ile kesiştiği içindir ya da belki de şans eseri buradasınız ve onunla hiç tanışmadınız.

Kocam, birkaç yıl önce teşhis edilen bir hastalıkla yaşadıktan sonra, kızlarımız henüz doğmuşken, birkaç gün önce bizi terk etti. Onu her zaman karakterize eden gücüne, inanılmaz canlılığına ve neşesine rağmen, hastalık onu haksız ve erken bir şekilde bizden aldı ve onu yaşayan ve seven herkesin hayatında hiçbir şeyin ve hiç kimsenin asla dolduramayacağı bir boşluk bıraktı.

Yine de Fabry bize umutsuzluk bırakmadı, aksine yaşama isteği, geleceğe bakma isteği, azim ve cesaret bıraktı, çünkü o bunların hepsiydi ve ben kendim ve kızlarımız için olduğumuz şeyi, onun olduğu şeyi devam ettirmek istiyorum.

Bu duygularla, ama aynı zamanda son derece alçakgönüllülükle ve aynı zamanda haysiyetle bu bağış kampanyasını başlatmayı düşündüm. Tek bir gelirle ve kızlar henüz küçükken, yolun uzun, kesinlikle sevinç dolu ama aynı zamanda kaçınılmaz olarak zor olacağını biliyorum. Mevcut ipoteği ödemeye devam etmem düşünülemez, ancak 40.000 € ve biraz çaba ile taksiti benim için karşılanabilir olacak şekilde düşürebilir ve mevcut evimizi koruyabilirim. Ütopya mı? Belki de. Ama kendime denemem gerektiğini söyledim.

İsimsiz, sembolik bile olsa bağış yapabilecek herkese tüm kalbimle teşekkür ediyorum; ayrıca bu birkaç satırı okumak için durmuş olanlara da teşekkür ediyorum, çünkü bağış yapamazlarsa veya yapmak istemezlerse, umarım onlar da 'ortaya çıkmak' için olağanüstü bir arzuyla birleşen bu kadar çok üzücü hikayeyi okumaktan aldığım gibi umut, güven veya ilham alırlar.