Dobry wieczór, opowiadam wam moją historię i moją potrzebę bycia matką dwóch córek bez męża i cierpienie kogoś, kto również stracił pracę.

Niedawno straciłam męża z powodu paskudnego guza trzustki, mam dwie córki, z których jedna jest niepełnosprawna z upośledzeniem umysłowym i powinniśmy zbadać jej stan, ponieważ przyczyna jest nadal nieznana nawet lekarzom, powinniśmy umieścić ją w domu z wychowawcami, aby ustanowić pewien stopień autonomii, aby mogła mieć choćby minimalną niezależność.

Straciłam pracę około rok temu, ale nigdy się nie zniechęciłam i zawsze szłam do przodu.

To był bardzo trudny rok, starałam się wywołać uśmiech na twarzach moich córek tym, co mogłam im dać.

Jeśli tu jestem, to dlatego, że pomimo moich wyrzeczeń, aby utrzymać rodzinę, przetrwałem.

Z całą moją pokorą dziękuję tym, którzy przekażą niewielką darowiznę, aby przywrócić uśmiech moim córkom, dziękuję tym, którzy to przeczytają, a nawet pomyślą o nas, a także dziękuję tym, którzy zrobią ten mały krok, który naprawdę nam ciąży. Dziękuję za wsparcie