Moja prababcia - zostawiła nam swoją ziemię, kawałek ziemi, który pielęgnowała całym sercem. Był to jej dar dla nas, miejsce, w którym nasza rodzina mogła się rozwijać. W 2004 roku moja matka, ciężko pracująca kobieta samotnie wychowująca czwórkę dzieci, zaczęła budować dom - dom, który chciał być jej dziedzictwem. Ale raz po raz była zawodzona: wykonawcy zabierali jej pieniądze, zostawiali niedokończone ściany i znikali. Nigdy nie doczekała się ukończenia budowy.

Przejąłem jej marzenie, zdeterminowany, by dokończyć to, co zaczęła. Przez ponad 6 lat mój partner i ja włożyliśmy w to wszystko - nasze oszczędności, naszą energię, naszą nadzieję. Ale dom był w rozsypce: źle zbudowany, rozpadający się miejscami, zmuszający nas do rozbiórki i odbudowy. Każdy krok naprzód oznaczał dwa kroki w tył. Potem przyszły rosnące koszty - materiały, na które przeznaczyliśmy budżet lata temu, są teraz dwukrotnie, a nawet trzykrotnie droższe. Wydaje się, że to niekończący się cykl, z którego nie możemy uciec.

Teraz, z naszym nowo narodzonym dzieckiem, stawka jest wyższa niż kiedykolwiek. Miejsce, w którym mieszkamy, nie jest nasze, a właściciel wkrótce się wyprowadzi. Nie będziemy mieli dokąd pójść. Załamujemy się emocjonalnie i fizycznie. Boję się, że to rozerwie moją rodzinę. Ten dom to nie tylko mury; to nasza przeszłość, nasza przyszłość, nasze wszystko.

Potrzebujemy 25 000 EUR, aby dokończyć to, co najważniejsze: solidny dach, drzwi i okna, aby nadawał się do zamieszkania. Każdy dolar przybliża nas do przeprowadzki i ucieczki z tego koszmaru.

Twoja pomoc to nie tylko cegły i zaprawa murarska - to danie rodzinie szansy na wyleczenie, uhonorowanie miłości matki i dotrzymanie obietnicy złożonej w przeszłości. Nawet 5€ lub 10€ znaczy dla nas wszystko. Prosimy, bądź częścią naszej historii.