Witam wszystkich,

Dzisiaj przychodzę z sercem pełnym rozpaczy. Mieszkam sam, nie mam nikogo, kto mógłby mi pomóc, a sytuacja, w której żyję, jest nie do utrzymania. Moje życie, moja przyszłość, moja stabilność zawodowa, wszystko jest zagrożone, ponieważ nie mam samochodu. A bez niego nie wiem, jak długo jeszcze wytrzymam.

Każdy dzień staje się bitwą. Transport publiczny nie pozwala mi być na czas, odległości mnie męczą, a to, co powinno być prostym dojazdem do pracy, staje się niekończącym się chaosem. Bez samochodu czuję się uwięziony nie tylko fizycznie, ale i emocjonalnie. Ogarnia mnie niepokój. Jeśli stracę pracę, stracę źródło utrzymania, a nie mając nikogo, kto mógłby mnie wesprzeć, upadek będzie jeszcze trudniejszy.

Nie mogę dalej żyć w tej ciągłej niepewności, ze strachem, że każdy dzień może być ostatnim dniem, w którym mam pracę. Ten samochód nie jest luksusem, nie jest kaprysem. To jedyna rzecz, która pozwoli mi dalej walczyć, dalej pracować, dalej przetrwać.