Hej, jestem Kinga. Może opowiem trochę o sobie. Mam 22 lata i od około półtora roku jestem w domu. Przez 3 lata byłam w poprawczaku, a wcześniej przez rok w schronisku dla nieletnich. Podczas pobytu nawróciłam się i dzięki temu pomagałam w kościele w organizacji różnych wydarzeń, uczęszczałam też do chóru kościelnego. Z zawodu jestem krawcową, dzięki czemu mogłam spełnić prośbę księdza i uszyć maskotki dla dzieci, oczywiście charytatywnie. Zawsze pomagałam ludziom, nawet gdy nie miałam ku temu możliwości i finansów. Pomimo mojego dobrego serca, życie nie potoczyło się tak jakbym tego chciała. Kiedy miałem 10 lat, zmarł mój ojciec, był bardzo chory... Dwa lata później zmarł mój starszy brat... Zostaliśmy z mamą sami. Przez to zachorowałem na depresję, która była głównie powodem złych decyzji... Całe moje życie było pod górkę i niestety nie zmieniło się to z czasem. Wciąż szukam nowej pracy, bo jedyne co mogę dostać to zlecenia. Nikt nie chce praktykanta na umowę o pracę. Uczę się w niepełnym wymiarze godzin w liceum ogólnokształcącym dla dorosłych, aby móc podejść do matury i przynajmniej zdobyć pełne średnie wykształcenie. Moim największym marzeniem jest kupno własnego mieszkania. Byłoby cudownie, gdyby miało dwa pokoje, abym w przyszłości mogła pomyśleć o powiększeniu rodziny. Utrzymanie własnego mieszkania jest tańsze niż płacenie komuś, żeby pozwolił mi mieszkać w swoim mieszkaniu. Nie chcę zaciągać kredytów, a potem prosić o pomoc w ich spłacie. Jestem pewien, że każdy z Was wie, jak to wygląda w rzeczywistości. Własne mieszkanie to moje największe marzenie, ale niestety tak odległe. Byłbym szczęśliwy, gdyby udało mi się zebrać chociaż część pieniędzy, przynajmniej na wkład własny, resztę jakoś uda mi się wyskrobać. Będę wdzięczny za każdą złotówkę, bo wiem, że każda jest wiele warta. Z jednej złotówki można uzbierać dowolną kwotę, dzięki czemu wiele osób otrzymało już wsparcie.