Cześć, jestem Vlad, student mieszkający na własną rękę w innym kraju, próbujący budować przyszłość - jednocześnie trzymając się marzenia, które zaczęło się, zanim jeszcze mogłem chodzić.

Kiedy byłem mały, mój tata miał BMW serii 3. Nie pamiętam szczegółów samochodu, ale pamiętam, jak czułem się w jego pobliżu. Miało w sobie coś, co wzbudzało we mnie coś głębokiego, nawet gdy byłem małym dzieckiem. Pewnego dnia musiał go sprzedać. Nie do końca rozumiałem dlaczego, ale pamiętam smutek. Tego dnia coś we mnie zostało. Obiecałem sobie:

"Pewnego dnia będę miał własną serię 3".

Lata mijały, a iskra nigdy nie zgasła. Samochód, który rozpalił coś we mnie, stał się moim marzeniem. A kiedy w końcu uzyskałem prawo jazdy, zacząłem oszczędzać - euro po euro - aby to marzenie stało się rzeczywistością. Nie na nowy samochód. Nie na pokaz. Ale na BMW E92 - samochód, który znaczy dla mnie wszystko. Samochód, który reprezentuje więź, jaka łączyła mnie z moim tatą i obietnicę, którą złożyłem sobie jako dziecko.

Ale to marzenie nie jest już tylko moje.

Mam młodszego brata, 10 lat młodszego ode mnie. Dorastał, obserwując moją obsesję na punkcie samochodów - tak jak ja kiedyś obserwowałem naszego tatę. Przekazałem mu moją miłość do E92. Teraz cały czas o tym rozmawiamy. Marzymy o wspólnej jeździe. Siedzieć w nim. Słyszeć ryk silnika. Na samą myśl o tym, że pewnego dnia go w niej podwieziemy...

To marzenie w marzeniu.

Ale życie tego nie ułatwiło.

Przeprowadziłem się na studia, sam, z dala od rodziny. Podjąłem pracę, aby się utrzymać, próbując zaoszczędzić na samochód, zapłacić czynsz i nadążyć za zajęciami. Pracowałem tak ciężko, że się wypaliłem. Nie zaliczyłem roku. Musiałem rzucić pracę. Teraz powtarzam ten sam rok, pokrywając czynsz i czesne z tego, co zarabiam. Próbowałem wszystkiego, co mogłem, aby spełnić to marzenie na własną rękę.

Ale sam nie dam rady.

Dlatego jestem tutaj i proszę o pomoc.

Próbuję zebrać 15000 euro na zakup mojego pierwszego samochodu - samochodu, o którym marzyłem od ponad dekady. Nie dla luksusu. Nie dla prędkości. Ale za to, co dla mnie znaczy i za więź, jaką reprezentuje między dwoma braćmi, którzy wierzą w coś większego niż oni sami.

Jeśli kiedykolwiek miałeś marzenie, które wydawało się poza zasięgiem...

Jeśli kiedykolwiek trzymałeś się czegoś w trudnych czasach...

Jeśli kiedykolwiek chciałeś udowodnić, że marzenia mogą przetrwać nawet wtedy, gdy wszystko inne się rozpada...

Wtedy zrozumiesz, dlaczego to ma znaczenie.

Nawet zwykłe udostępnienie, miłe słowo lub niewielka darowizna przybliża mnie do czegoś, co noszę w sercu, odkąd byłem dzieckiem na tylnym siedzeniu, patrząc przez okno, jak mój tata prowadzi tę starą serię 3.

Naprawdę dziękuję - ode mnie i od młodszego brata, który wciąż czeka na tę pierwszą przejażdżkę.

Z całego serca,

Vlad