Szanowni Państwo,

Mam na imię Marina, pochodzę z prowincji Cagliari, jestem matką dwóch córek i pracuję w sklepie meblowym. Mój mąż jest kierowcą i razem z godnością stawiamy czoła codziennym wyzwaniom. Piszę do Ciebie z sercem na dłoni, aby opowiedzieć Ci o trudnej sytuacji, w jakiej się znajdujemy.

W 2019 roku kupiliśmy dom mojej teściowej na podstawie umowy kupna z odroczonym terminem płatności. Niestety, nadejście pandemii i związane z nią zwolnienia zakłóciły naszą równowagę finansową, uniemożliwiając nam dokonanie płatności zgodnie z planem.

Z czasem i tak formalnie staliśmy się właścicielami nieruchomości, ale sytuacja pogorszyła się wraz z bolesną stratą teściowej. Mój mąż ma jedenaścioro rodzeństwa, które po jej śmierci zwróciło się do prawnika o wszczęcie mediacji, domagając się spłaty zaległej kwoty.

Naszym pragnieniem jest spłacić nasze zobowiązanie w całości. Jednak banki nie udzielą nam kredytu hipotecznego, właśnie dlatego, że dom jest już na nasze nazwisko. Do tego dochodzą koszty sądowe, których nie jesteśmy w stanie udźwignąć oraz wiadomość, która jeszcze bardziej zdezorganizowała nasze życie: u mojego męża zdiagnozowano przewlekłą białaczkę szpikową.

Jesteśmy świadomi, że rodzeństwo mojego męża ma swoje prawa i nie chcemy w żaden sposób uchylać się od naszych obowiązków. Chcielibyśmy tylko mieć szansę na znalezienie wspólnego rozwiązania, które uwzględniałoby sytuację, w jakiej się znajdujemy.

Boli nas to, że dziś wielu z nich odwraca się do nas plecami, unikając nawet zwykłego powitania, nawet z udziałem naszych córek, które nie mają nic wspólnego z tą sprawą. Nie szukamy współczucia, ale zrozumienia i dialogu. Jesteśmy uczciwymi ludźmi i ostatnią rzeczą, jakiej chcieliśmy, było dojście do tego punktu.

Zwracam się do Pana w nadziei, że będzie Pan w stanie wskazać nam jakąś pomoc, radę lub drogę wyjścia z tej sytuacji. Szczerze dziękuję za uwagę i przepraszam, jeśli ta prośba może wydawać się nietypowa.

Z szacunkiem i wdzięcznością,

Marina