Wiem, że wiele osób zmaga się z trudnościami i nie jestem sam w swoim bólu. Ale teraz doszedłem do punktu, w którym muszę poprosić o pomoc. Nie lubię prosić - ale przynajmniej próbuję. Ponieważ teraz wierzę, że są dobrzy ludzie, którzy rozumieją.

Cześć, nazywam się Regina.

Chcę podzielić się moją historią - nie z użalania się nad sobą, ale dlatego, że dotarłam do punktu, w którym czuję, że potrzebuję pomocy.

Dorastałam w toksycznym, emocjonalnie manipulującym środowisku rodzinnym. Z narcystyczną matką, która nieustannie wpajała mi, że bez niej nie jestem nic warta. Nie wspierała mnie ani nie chwaliła, liczyła się dla niej kontrola nade mną. Kiedy z nią pracowałam, czasami dostawałam tylko połowę tego, co mi się należało, a czasami nic. Ten ucisk doprowadził mnie do znienawidzenia samej siebie. Moja samoocena legła w gruzach, a w pewnym momencie zaczęłam nawet wyrządzać sobie krzywdę fizyczną, bo czułam, że na to zasługuję.

Nie szukałem uwagi, po prostu chciałem jakoś uciec od nienawiści do samego siebie, w której żyłem. Jej reakcja, gdy mnie zobaczyła? Szydercze komentarze i kolejne obelgi. Równie dobrze mogła zostawić mnie w spokoju, ale nawet w moim bólu mnie zraniła. Od tego czasu przeszedłem długą drogę i zdrowieję. Nie ranię już siebie i wiem, że zasługuję na dobre rzeczy.

Miałam 17 lat, gdy zmarł mój ojciec. Nie otrzymałam żadnego wsparcia w żałobie - zamiast tego matka podawała mi środki uspokajające. Uzależniła mnie, by uniknąć opieki nade mną. Przez lata walczyłam z uzależnieniem od Frontinu i Xanaxu, ale rzuciłam. Sam, siłą woli. Wiedziałem, że prawdziwe uzdrowienie musi przyjść od wewnątrz.

Trzy lata temu poznałam kogoś, kto zaczął we mnie wierzyć, kiedy ja jeszcze nie wierzyłam w siebie. Miłość i wytrwałość mojego partnera sprawiły, że uwierzyłam, że zasługuję na dobre rzeczy. Wraz z nim rozpoczęłam podróż odkrywania siebie i krok po kroku burzyłam mury zbudowane wewnątrz mnie.

Jestem osobą kreatywną. Uwielbiam rysować, tworzyć, kreować. Wreszcie chcę robić coś, co tworzy wartość - i gdzie mogę być sobą. Mam już plany, które chcę zrealizować, aby w końcu rozkwitnąć.

Ale teraz znów muszę walczyć z poczuciem, że wszystko mi się wymyka.

Mój dziadek, jedyny członek rodziny, który naprawdę mnie kochał i był dumny, że jako jedyny w rodzinie ukończyłem studia, zaskoczył mnie samochodem. To jedyne namacalne wspomnienie, jakie po nim mam. Zabrałem samochód do serwisu, gdzie mechanik popełnił poważny błąd - nieprawidłowo wymienił olej w skrzyni biegów, co spowodowało jej awarię. Mój samochód stał się bezużyteczny. Koszty naprawy wynoszą kilka milionów forintów, a obecnie nie mam środków finansowych na ich pokrycie.

Mógłbym złożyć pozew, ale nawet rozpoczęcie procesu sądowego wiąże się z dużymi kosztami. W międzyczasie moja rodzina znów mnie obwinia - ale teraz ich nie słucham. Nauczyłem się bronić własnego zdania i nie pozwolę, by to, co mi zrobili, pozostało bez odpowiedzi.

Ten samochód to nie tylko pojazd. To ostatnie wspomnienie mojego dziadka, kiedy był jeszcze zdrowy: poszliśmy na lunch, a on poznał mojego partnera. Zobaczył we mnie, że w końcu jestem bezpieczna. Teraz, gdy samochód jest zepsuty, czuję się, jakbym stracił kawałek tego bezpieczeństwa.

Dlatego rozpocząłem tę zbiórkę pieniędzy.

Jeśli pomożesz mi zapłacić za naprawę samochodu - nawet niewielką kwotą - wesprzesz mnie nie tylko finansowo, ale także emocjonalnie. Pomogłoby mi to naprawdę iść naprzód: rozpocząć nowy zawód, stać się niezależnym i pewnego dnia pomóc innym, którzy są na podobnej drodze.

Dziękuję za przeczytanie. Udostępnienie mojej kampanii również byłoby ogromną pomocą.

❤️ Regina