Przede wszystkim chcę powiedzieć, że są ludzie, którzy potrzebują pomocy znacznie bardziej niż my. Czuję się źle nawet pisząc to. Jeśli decydujesz między pomaganiem nam a wspieraniem kogoś, kto walczy o jedzenie lub przetrwanie kolejnego dnia, proszę, wybierz ich. Nigdy bym sobie nie wybaczył, gdyby z mojego powodu ktoś taki nie otrzymał pomocy.

Ale jeśli nadal czytasz, mam na imię Sasha i chcę zbudować rodzinę dla kobiety, którą kocham. Pozwól, że podzielę się naszą historią.

Sylwia pochodzi z Little Rock w stanie Arkansas. Jest jedną z najsilniejszych i najbardziej odpornych osób, jakie kiedykolwiek znałem, a oto dlaczego. Jej matka została częściowo sparaliżowana po urodzeniu dziecka, co sprawiło, że codzienne czynności, takie jak chodzenie i mówienie, stały się niezwykle trudne. Pomimo tych wyzwań, Sylwia stała się najlepszą przyjaciółką swojej matki i osobistym tłumaczem, pomagając innym zrozumieć jej mowę. Jej matka była jej opoką, osobą, do której zwracała się po złych dniach i fundamentem wszystkiego, co Sylwia ceni.

Kiedy Sylwia skończyła 18 lat, jej świat zmienił się na zawsze. U jej matki zdiagnozowano raka piersi. Pomimo jej niesamowitej siły i odwagi w pokonywaniu życiowych wyzwań jako częściowo sparaliżowana kobieta, była to bitwa, której nie mogła wygrać. Patrzenie, jak osoba, którą kochasz najbardziej na świecie, przegrywa walkę z rakiem, jest druzgocące. Pozostawia pustkę tak głęboką, że trudno ją opisać słowami. Nie będę udawać, że w pełni rozumiem ból, który znosi Sylwia - mam to szczęście, że wciąż mam oboje rodziców - alewidzę siłę, której potrzebowała, aby kontynuować.

Utrata matki doprowadziła Sylwię do podjęcia głębokiej decyzji: chciała pomóc innym uniknąć bólu i straty, których sama doświadczyła. Została badaczką w Breast Cancer Institute, współautorką wielu artykułów naukowych w ciągu dwóch lat. Później wybrała medycynę, zdobywając miejsce w szkole medycznej - gdziew końcu się poznaliśmy.

Zanim jeszcze poszliśmy na pierwszą randkę, moi przyjaciele i rodzina wiedzieli już wszystko o miłej i pięknej kobiecie w mojej grupie. W jakiś sposób miałem szczęście i Sylwia dała mi szansę. Teraz, sześć lat później, zbudowaliśmy wspólne życie. Prowadziła swój program, zarządzając 35 osobami z niesamowitą troską i poświęceniem. Starałem się wspierać ją jak tylko mogłem - pomagając w tłumaczeniach, organizując ludzi na wydarzenia i nie tylko.

Sylwia pomogła mi przejść przez moją pierwszą konferencję naukową, coś, czego nigdy nie wyobrażałem sobie doświadczyć jako ktoś, kto dorastał w małej wiosce na Ukrainie. To dzięki niej odważyłam się wyjść poza swoje lęki.

Razem przeżyliśmy niesamowite doświadczenia, takie jak dwa miesiące na Litwie w ramach stażu Erasmus + , który nam załatwiła. Sylwia zawsze była moją kotwicą, zachęcając mnie pomimo mojej niepewności. Dorastając tam, gdzie dorastałem, zmagałem się z pewnością siebie i czasami jąkałem się podczas mówienia. Choć nigdy mi tego nie wytyka, wiem, że ją zawstydzam. Ale pracuję nad tym i jestem zdeterminowany, by to przezwyciężyć.

Podzielenie się tą historią wiele dla mnie znaczy. Proszę tylko o odrobinę pomocy w tej podróży, abym mógł dać jej życie, na jakie naprawdę zasługuje. Jest dla mnie wszystkim i chcę stworzyć przyszłość tak piękną i silną jak ona!

Dziękuję za poświęcenie czasu na przeczytanie tego.