Mam na imię Daniel, mam 22 lata i przechodzę przez jeden z najtrudniejszych okresów w moim życiu.

Popełniłem błąd, do którego teraz się przyznaję i który wiele mnie kosztował, spędziłem kilka miesięcy w więzieniu, a teraz jestem w areszcie domowym. Nie chcę się usprawiedliwiać, chcę tylko powiedzieć prawdę, płacę za to, co zrobiłem i ze wszystkich sił staram się poskładać moje życie z powrotem.

Zostałem skazany na 2 lata i 4 miesiące pozbawienia wolności. Odsiedziałem już 10 miesięcy tego wyroku, z czego 5 miesięcy w więzieniu... Bardzo cierpiałem, to nie był świat, do którego należałem i miałem traumę z powodu tego doświadczenia w moim życiu.

Problem w tym, że teraz nie mam pieniędzy. Żyję w trudnej sytuacji ekonomicznej, nie mam rodziny, która mogłaby mi pomóc. Muszę zmierzyć się z wydatkami na obrońcę, a także z wypłatą odszkodowania i kosztami sądowymi strony pokrzywdzonej, ważne jest, abym podjął ten krok, aby wszystko zostało rozwiązane w sposób czysty i z szacunkiem dla tej osoby, która również zasługuje na odszkodowanie...

Ponadto, będąc w areszcie domowym, nie mogę nawet wyjść z domu. Nie mam nikogo, kto mógłby mi pomóc nawet w zrobieniu zakupów i często muszę płacić komuś za przyniesienie mi niezbędnych rzeczy. To jeszcze bardziej pogarsza moją sytuację, ponieważ walczę nawet o jedzenie i przetrwanie z dnia na dzień.

Nie pozwolili mi nawet na pozwolenie na pracę i to było dla mnie bardzo przygnębiające, niestety moje isee nadal pokazuje, że jestem w jednostce rodzinnej i nie przyznano mi nawet pomocy prawnej, aby zapłacić mojemu prawnikowi, moja rodzina mnie porzuciła...

Nie szukam współczucia, tylko odrobiny pomocy od tych, którzy mogą. Każde zebrane euro zostanie wykorzystane wyłącznie na pokrycie kosztów prawnych, zamknięcie rachunków w sądach i pokrycie minimalnych wydatków na godne życie w tym czasie.

Chcę zacząć od nowa, wrócić do pracy, zbudować uczciwą przyszłość dla siebie i, jeśli to możliwe, przynajmniej częściowo zadośćuczynić za zło, które wyrządziłem.

Wstydzę się prosić, ale nie mogę zrobić tego sam.

Jeśli możesz, proszę tylko o gest, nawet niewielki. A jeśli nie możesz pomóc mi finansowo, i tak dziękuję za przeczytanie mojej historii.

Daniel