Ik vond Athena tijdens een nachtelijke wandeling in Athene, Metaxurghio. Ze stond machteloos voor een hond die naar haar blafte, vreselijk mager en bang. Het was een soort Universum dat me leidde. Ik ging naar huis en besloot nog een stukje te lopen waar ik nog nooit was geweest, en daar stond ze, nauwelijks overeind. Ik kon niet weg, ik pakte haar en we gingen naar huis. Ze zei dat ze veilig was.

Ze heeft een neurolochaal probleem, ik heb haar nooit kunnen testen op wat precies, maar ze strompelt met lopen, geen kracht om te klimmen, ze kan niet uit de kom eten, ik moet haar met de lepel voeren, kan niet goed diepte zien. Ze is in januari gediagnosticeerd met FIP en we zijn er nog steeds mee aan het vechten. Er zit ook een vlek in de darmen die op lymfeklierkanker lijkt. Er is een echo gemaakt voor en na de FIP-behandeling en de vlek zit er nog steeds. We moeten nu een kijkoperatie uitvoeren om te begrijpen wat het is.

Ze is eigenlijk niet echt een kat, ze is een baby, mijn baby. Ze praat met me en mompelt als ze het niet met me eens is. Ze is lief en verwelkomt altijd mensen die komen of zwerfkatten die eten komen halen. We zijn een symbiose, ze reist met me mee waar ik ook ga, Engeland, Frankrijk, Albanië, Griekenland. En ze houdt van kusjes en knuffels. Ze slaapt bij me en we zijn altijd samen.

Hier in Griekenland is loon een ellende. Ik heb al mijn spaargeld uitgegeven voor de FIP-behandeling en ik ben blut. Met het loon van 800 euro halen we het einde van de maand niet, maar ik kan het me niet veroorloven om haar te verliezen. Ze is het licht van mijn leven, mijn enige reden om te leven. Ze is alles wat ik in dit leven heb om voor te leven, onze band is heel sterk en ik kan het me niet veroorloven om haar te verliezen. Ik heb geld nodig voor de byopsie, ze vragen 500 euro en meer, en in het ergste geval heb ik chemotherapie nodig... en ik ben wanhopig op zoek naar een manier om haar te helpen.