Ik ben een oncologische patiënt bij wie in januari 2023 een hooggradig sereus ovariumcarcinoom, stadium 3, is ontdekt. Sindsdien is mijn leven een eindeloze strijd, want ik ben de enige levende ouder van een 12-jarig meisje (de vader van het meisje is 7 jaar geleden overleden) dat mij nodig heeft en van wie ik met heel mijn wezen wil zien opgroeien.

In 2023 onderging ik een zware totale hysterectomieoperatie, waarna chemotherapiesessies met carboplatine en paclitaxel volgden, die een desastreus effect op mijn lichaam hadden.

Ik probeerde mezelf te helpen, ging veganistisch leven, kocht zoveel biologische producten als ik me kon veroorloven en deed aan integratieve therapieën om mijn immuniteit een boost te geven en mijn lichaam te herstellen na de chemotherapiesessies.

Ik hoopte dat het goed zou komen, maar dat was niet zo, want een paar maanden na afloop van de sessies begonnen de tumormarkers weer te groeien. Dus in maart 2024 begon ik aan een nieuwe cyclus sessies met chemotherapeutische stoffen. Ik doorliep ze een beetje makkelijker omdat ik parallel ook integratieve therapieën deed.

Helaas bevestigde de laatste MRI en later de PET CT dat de ziekte progressie vertoont in het buikvliesgebied/de lymfeklieren en helaas op dit moment niet te opereren is. Respectievelijk was een nieuwe cyclus chemotherapie de enige oplossing met een voorstel voor evaluatie na 3 maanden.