Mijn naam is Julia en ik ben alleenstaande moeder van een zoontje van zes. Ik werk parttime in de dierenbescherming, maar ben onlangs in een juridisch geschil verwikkeld geraakt dat me voor enorme financiële uitdagingen heeft gesteld.

In 2024 begon ik een klein bedrijfje op Face Yoga en besloot ik om daarnaast waterflesjes met edelstenen te verkopen die ik tijdens een reis naar Azië had ontdekt. Dit was bedoeld als een extra bron van inkomsten om mijn zoon en mij financieel te ondersteunen, maar ook om mijn vrijwilligerswerk op het gebied van dierenwelzijn te ondersteunen.

Mijn doel met de verkoop van de flessen was niet alleen om een klein financieel vangnet te creëren voor mijn zoon en mij, maar ook om de verzorging en sterilisatie/castratie van straathonden en katten te financieren tijdens mijn reizen naar Azië. In het verleden heb ik daar vaak gewonde dieren behandeld en verzorgd en ik wilde door deze verkoop meer financiële middelen voor dit belangrijke werk veiligstellen.

De enige verkoop die op eBay plaatsvond, was een testaankoop die opzettelijk werd gedaan door advocaten die het bedrijf VitaJuwel vertegenwoordigden. Deze ene verkoop werd gebruikt als basis om mij een brief met een stakingsbevel te sturen. De flessen werden verder niet verkocht. In totaal had ik slechts 10 flessen, die ik bij een internationale leverancier had gekocht.

De advocaten van VitaJuwel beweerden dat de flessen die ik aanbood beschermd waren onder hun modelrechten. De flessen die ik verkocht waren niet identiek aan die van VitaJuwel. Ze waren gekocht bij een andere leverancier en lijken op veel andere flessen die worden verkocht op platforms als Amazon, Kaufland en Media Markt. Ik was me er niet van bewust dat het ontwerp van deze flessen beschermd zou kunnen zijn en zodra ik hiervan op de hoogte was, heb ik al mijn aanbiedingen verwijderd.

Vanaf het begin heb ik de advocaten uitgelegd dat mijn bedrijf zeer kleinschalig was. Ik had maar 10 flessen.

In de eerste brief werd niet alleen geëist dat ik een overeenkomst zou ondertekenen om te stoppen met de verkoop, maar werd ook een geldbedrag van meer dan € 2000 geëist. Gezien de kleinschaligheid van mijn bedrijf - slechts 10 flessen en geen daadwerkelijke verkoop - kon ik me niet voorstellen dat zo'n eis stand zou houden in de rechtszaal. Daarom heb ik de overeenkomst niet ondertekend. In plaats daarvan informeerde ik de advocaten over de beperkte omvang van mijn activiteiten, verwijderde de vermeldingen en verklaarde dat ik de flessen niet langer zou verkopen en dat veel andere leveranciers, ook in Duitsland, dezelfde flessen verkopen als ik. Ik geloofde echt dat dit de zaak zou oplossen.

Desondanks kreeg ik een gerechtelijk bevel en werd ik opgezadeld met hoge juridische kosten die ik me als alleenstaande moeder niet kan veroorloven. Het geschil werd geschat op 50.000 euro, wat leidde tot juridische kosten van meer dan 3.000 euro. Daarbovenop heb ik al meer dan €500 aan advocaatkosten gemaakt, samen met extra gerechtskosten (geschat op ongeveer €1.000).

Ik had het advocatenkantoor een betalingsaanbod gedaan, rekening houdend met mijn moeilijke financiële situatie als alleenstaande moeder en het feit dat er geen enkele verkoop was. Helaas werd dit aanbod afgewezen en kreeg ik in plaats daarvan een aanzienlijk hogere eis van meer dan € 3.000 voorgelegd. Dit zijn alleen nog maar de kosten die de advocaten van VitaJuwel in rekening brengen. Daar komen nog de gerechtskosten en mijn eigen advocaatkosten bij. Dit bedrag gaat mijn draagkracht ver te boven en daarom vraag ik jullie om hulp.

Ik vraag om jullie steun om deze kosten te dekken. Mocht er meer geld worden ingezameld dan nodig is voor deze zaak, dan zal ik het overschot gebruiken om mijn werk voor dierenwelzijn in Azië voort te zetten.

Hartelijk dank voor alle hulp!

Wettelijke opmerkingen ter verduidelijking

- Deze tekst beschrijft mijn persoonlijke kijk op de situatie en is geen juridisch advies.

- Mijn doel is om financiële steun te krijgen voor mijn juridische en gerechtelijke kosten.

Veel dierenleed in Azië

De vader van mijn zoon woont in Azië, dus we brengen daar elk jaar een tot twee maanden door. Veel dieren op straat lijden verschrikkelijk en de meeste toeristen zien hun lot door de vingers of komen niet helpen. Een sympathieke blik helpt een hond met wonden tot op het bot niet.

In de loop der jaren is ons verblijf in Azië een steeds grotere financiële last geworden. Bijna elke dag heb ik medicijnen gekocht of dieren naar de dierenarts gebracht. Natuurlijk heb ik ze ook gevoerd en van water voorzien.