Mijn verhaal begint in een keuken vol warmte, gelach en de geur van versgebakken brood. Mijn moeder is altijd het hart van ons gezin geweest - een vrouw wiens handen vreugde schiepen door middel van eten. Ze werkte onvermoeibaar, kookte en bakte niet alleen voor ons, maar voor iedereen om haar heen. Mensen praten nog steeds over hoe haar toetjes hen een thuisgevoel gaven. Ze gaf haar leven - ze gaf haar tijd, haar liefde en haar talent.

Maar vandaag kan ze niet meer in die keuken staan. Mijn moeder is 100% gehandicapt na de diagnose kanker. De sterke, vrolijke vrouw die ooit zoveel gaf, is nu ziek, kan niet meer werken en kan niet meer het leven leiden waarvan ze hield.

En dan is er nog mijn vader. Hij heeft zijn leven doorgebracht als politieagent - eerlijk, toegewijd en een van de meest gerespecteerde mannen in onze stad. Hij stond voor wat juist was, streefde nooit naar rijkdom, maar koos voor integriteit. Nu leeft hij van een bescheiden pensioen, niet in staat om het gezin te onderhouden dat hij ooit beschermde met alles wat hij had.

Mijn beide ouders, twee mensen die alles gaven wat ze hadden voor anderen, zijn nu niet in staat om te werken, niet in staat om een waardig leven te leiden zoals ze verdienen.

Ik ben hun kind - en ik wil niets liever dan iets voor hen terugdoen. Mijn droom is om mijn eigen bedrijf te beginnen, op eigen benen te staan en voor hen te zorgen. Zij hebben alles voor mij opgeofferd en nu is het mijn beurt. Maar ik kan het niet alleen.

Daarom vraag ik jullie hulp. Elke donatie, hoe klein ook, brengt me een stap dichter bij een toekomst waarin ik voor mijn ouders kan zorgen, hun offers kan eren en hen vrede kan geven.

En ik beloof jullie dit: als ik slaag en sterk sta, zal ik me inzetten om anderen te helpen, net zoals ik vandaag om hulp vraag. Mijn ouders hebben me geleerd om te geven en dat zal ik blijven doen.

Als je kunt, steun me dan op deze reis. Samen kunnen we pijn omzetten in hoop en strijd in een toekomst vol dankbaarheid en geven.