Mijn naam is Diana en ik zoek hulp tijdens een van de moeilijkste periodes in mijn leven. Ik ben 25 jaar oud en heb sinds 22 september 2023, toen ik me inschreef voor de regeringsacademie in de hoop mijn gemeenschap en land te kunnen dienen, te kampen met grote gezondheidsproblemen. Ik kom uit een arm gezin, dus dit was voor mij ook echt een lichtpuntje: tegelijkertijd een gratis opleiding en een baan voor het leven krijgen. Helaas liep ik tijdens een van de trainingssessies een blessure op aan mijn linkerknie door een gebrekkige uitrusting. Of geen, om precies te zijn.

Ondanks mijn pogingen om te herstellen, vertelde mijn therapeut me na 1,5 maand dat mijn knie niet zou verbeteren en ze sloot abrupt mijn ziekteverlof, waardoor ik gedwongen werd om terug te keren naar de universiteit. De pijn maakte het extreem moeilijk om te lopen en ik was afhankelijk van een externe orthese voor ondersteuning. Hoewel ik een tijdje niet mocht hardlopen, werd ik al snel onder druk gezet om deel te nemen aan fysieke activiteiten, waardoor ik in de war raakte en twijfelde aan mijn inzicht in mijn eigen gezondheid. Het deed nog steeds pijn, maar als de dokter zei dat ik in orde was, dan was ik toch in orde?

In januari 2024 was de pijn erger geworden en ik smeekte mijn therapeut om minstens een week ziekteverlof. Ze stemde schoorvoetend toe, maar drong er toen op aan om het af te sluiten zonder verder onderzoek naar de toestand van mijn knie. Naïef vertrouwend op het systeem, realiseerde ik me niet wat mijn rechten en opties waren voor verdere zorg en ik moest wel akkoord gaan. Ondertussen was mijn aanvraag voor een arbeidsongevallenkeuring nog steeds in behandeling.

In februari 2024 verslechterde mijn toestand en ik zag in dat ik een nieuwe therapeut nodig had die betere zorg kon bieden. Nadat ik van therapeut was veranderd, vroeg ik om een verwijzing naar een traumatoloog en onderging ik een MRI, waaruit bleek dat mijn voorste kruisband was gescheurd. Ik ontdekte dat deze schade was begonnen op het moment van mijn oorspronkelijke blessure en verergerde door het gebrek aan de juiste rust en revalidatie. Je kunt alle aanvullende papieren hier bekijken, er waren grenzen aan het aantal foto's dat je kunt bijvoegen (https://drive.google.com/drive/folders/1o0ad0VnjMnSOJcU-aFLFNVvmlk7ns0zS?usp=sharing) //kittens zijn om veiligheidsredenen.

Naast deze strijd, liep ik in maart 2024 het Epstein-Barr virus op, wat leidde tot ernstige symptomen zoals hoge koorts (39,6C elke dag gedurende 2 weken) en zeer slechte ALAT, >304. Ik kon niet eten of wat dan ook. Ondanks talloze medische bezoeken duurde het weken voordat ik de juiste zorg kreeg en uiteindelijk werd ik voor behandeling opgenomen in het ziekenhuis. Omdat geen antibiotica hielpen en niemand begreep wat er aan de hand was, kwam alleen de infectioloog erachter toen ik werd opgenomen.

Toen ik weer hersteld was, kreeg ik bovendien het advies om zes maanden te wachten voordat ik de noodzakelijke knieoperatie kon ondergaan. Ik wachtte tot het onderzoek was afgelopen om naar aanvullende onderzoeken te gaan.

Pas in april-mei 2024was het resultaat van het onderzoek naar het arbeidsongeval positief en werd de situatie dienovereenkomstig beoordeeld. En ik was nog steeds herstellende en voelde pijn in mijn knie. En de leertijd op de universiteit wordt gedefinieerd als 'werk', dus zolang ik niet kon rennen en geen fysieke activiteiten kon doen, kon ik niet terugkomen van ziekteverlof en de behandeling voortzetten.

En wat mijn verdriet nog groter maakte, was dat mijn hogeschool een inspectie uitvoerde (om betalingen te voorkomen in verband met mijn herstel van een werkgerelateerd ongeluk dat meer dan 1,5 maand duurde; en al die tijd kreeg ik de schuld van het feit dat mijn eerste therapeut mijn ziekteverlof eerder beëindigde en dat het 'mijn taak' was om haar te dwingen het te verlengen) en kleine fouten in mijn ziekteverlofpapieren ontdekte van dokterszijde, wat resulteerde in de annulering van drie maanden verlof en een eis tot terugbetaling van €3.362,-. Hoewel de instelling toen de helft daarvan, drie maanden, als 'correct geschreven' erkende en een deel ervan terugvorderde, heeft ze nooit een herberekening gemaakt of daarmee ingestemd, met betrekking tot de eindfactuur die me werd toegestuurd.

Zonder financiële steun en met een partner die nauwelijks genoeg verdient om onze basislevensbehoeften te dekken, ben ik doodsbang hoe ik mijn aanstaande knieoperatie, die gepland staat voor 11 november 2024 en die €1.790 kost, moet beheren. En ik weet nooit of hetzelfde instituut dat me de afbetalingsfactuur stuurde ook zijn deel zal doen om de operatie te betalen (omdat het officieel erkend is als een arbeidsongeval).

Dus nu moet ik voor 12 december 2024 de rekening van €3.362 betalen , terwijl 11 november 2024 de rekening van €1.790 is. Totaal is al €5.152. Nu heb ik 0. En revalidatie zal minstens een paar maanden duren, en ik zal niet snel een nieuwe baan kunnen vinden, dus ik heb wat geld nodig om mijn vriend in ieder geval te helpen voor ons te zorgen. (Maandelijkse huur is €472 en eten is €200 met alle andere onverwachte uitgaven). Dus als ik toevallig €6.000 ontvang, helpt me dat om uit de schulden te komen en een tijdje door te gaan.

Ik vraag om hulp omdat ik op dit moment nergens anders heen kan. Elke euro telt en brengt me een stap dichter bij de wederopbouw van mijn leven en gezondheid. Ik had nooit gedacht dat ik in deze situatie terecht zou komen, maar ik ben vastbesloten om er weer bovenop te komen en mijn opleiding en carrière voort te zetten. Maar... ergens anders, natuurlijk, om het verhaal niet te herhalen.

Bedankt dat je de tijd hebt genomen om mijn verhaal te lezen. Uw steun betekent de wereld voor mij. Als je contact met me wilt opnemen, kun je me bereiken op [Facebook](https://www.facebook.com/radhakrishnasitaramaharinamasankirtana) of je kunt me vinden op YouTube op @theBoxedCat, waar ik ook mijn muziek deel in de hoop wat geld te verdienen om onszelf te onderhouden. Ik zal er alles aan doen om dit te overleven en om nooit in zo'n situatie terecht te komen en anderen te kunnen helpen.

Ik schrijf ook verhalen (momenteel in het Russisch, maar ik ben van plan om ze te vertalen naar het Engels) en zou ze graag delen met iedereen die geïnteresseerd is.