Ik ben een alleenstaande moeder. Ik ben ontsnapt uit een gewelddadige relatie. Eigenlijk werd ik letterlijk met mijn zoon op straat geslagen.

Ik liep weg met een plastic tas, mijn zoontje (hij is nu 2) en mijn hond.

We waren bijna 6 maanden "dakloos". Ik had geen spaargeld en kon niet veel werken.

Ik ben een professionele massagetherapeut. Maar ik moest mijn bedrijf weer opbouwen na de pauze die ik had vanwege de babytijd.

Ik had moeilijke tijden, maar ik had geluk want eerst kwam er festival seasin, waar we in een tent woonden en ik kon werken.

Toen mochten we van een vriend in zijn nomadische bus. Dus we waren daar, ik verzamelde geld en kon uiteindelijk een flat huren. Nu vroeg ik ook hulp van de overheid, ik werk als masseur en ik maak schoon, en zorg voor ouderen, en werk als verpleegster op een controlewagen (nu is het wintervakantie).

Maar het is nog steeds niet genoeg, de laatste maanden zijn erg zwaar en ik ben heel erg moe.

Dus nu is mijn droom om een klein huis voor ons te kopen, om het wat makkelijker te krijgen.

Ik ben nog steeds aan het leren (ik heb ook een diploma) om neturaal genezer te worden, en niets anders, maar het examengeld staat tussen mij en mijn doel in. Hierna ben ik er echt dichtbij - er staan alleen nog wat overheidskosten in de weg om masseurleraar te worden.

Ik verfris niet alleen mijn klanten, ik help met veel problemen door mijn competenties te kennen.

Ik heb dus toekomstplannen om beter te worden, maar toch heb ik hulp nodig. Want ik ben alleen :(

Als u doneert, weet dan dat u mijn engel bent.

Ik zoek mijn engelen. Ik schreeuw het uit omdat ik verdrink en hulp nodig heb.