Nu haaruitval toeneemt, worstel ik met de vraag wat het betekent om kaal te zijn. Er is iets bijzonder isolerend aan het ervaren van iets dat sociaal aanvaardbaar is om mee te lachen - mannelijke kaalheid. Mijn haarloze hoofd zou voor altijd mijn onderscheidende fysieke kenmerk zijn. Voor vreemden zou ik officieel 'die kale vent' worden. Wie bestelde de lasagne? Die kale aan tafel zeven. Waar is het toilet? Links, net voorbij die kale. Het is geen toekomst waarin ik wil leven. 😃

Ik herinner me dat ik het halverwege mijn 30e echt begon te voelen en dat het steeds wanhopiger werd naarmate ik het einde van mijn 30e naderde. Eerst was het gewoon dat ik de kapsels die ik wilde en waarvan ik wist dat ze me goed stonden, niet kon doen. Toen werd het gewoon steeds hopelozer. Studenten begonnen erover te praten en ik voelde dat ik mijn haar zo wilde knippen dat ik de kale plekken kon "bedekken". Ik heb eindelijk een paar goede producten in handen gekregen waarmee ik het redelijk goed kan bedekken, maar ik heb het gevoel dat ik op geleende tijd leef.

Ik denk dat het voor sommigen misschien gek klinkt omdat het uiteindelijk maar haar is. Maar als je haar verbonden is met je zelfvertrouwen, dan kan het van onschatbare waarde zijn. Dus ik vraag jullie, help me alsjeblieft te voorkomen dat ik kaal word. Ik zou niets liever willen dan mijn haar behouden en elke bijdrage om mij van dit lot te redden wordt enorm gewaardeerd. Met het geld dat ik mogelijk ontvang, zal ik met 'Turkey Hairlines' vliegen om een nieuwe haarlijn te krijgen 🥁 en nog een kans om mijn zelfvertrouwen te behouden en de identiteit die ik als de mijne zie. Nogmaals bedankt voor uw hulp. Alle donaties, groot of klein, worden zeer gewaardeerd. Laten we die haarlijn weer geweldig maken!