Elke derde vrouw in Letland (30,1%) heeft te maken gehad met psychologisch, fysiek en/of seksueel geweld door een intieme partner.

Ja, in 2024 heeft Letland eindelijk het Verdrag van Istanbul geratificeerd. Maar hoe werkt dat in het echte leven? Eerlijk gezegd zou ik zeggen dat slechts ongeveer 10% een echte verandering ziet. Als het om emotioneel misbruik gaat, is dat 0%. Waarom ben ik hier zo zeker van? Vanwege mijn eigen persoonlijke ervaring.

Ik heb negen jaar psychisch geweld meegemaakt met episodes van fysiek misbruik. Ik kan duidelijk zeggen: psychisch geweld laat de diepste littekens achter.

Mensen zeggen altijd: "Ga weg, vlucht, ga..." En je denkt er elke dag aan. Je probeert een beter betaalde baan te vinden, maar slaagt daar niet in, vaak omdat je gevoel van eigenwaarde verpletterd is. Jezelf oprapen, stukje bij beetje, is niet gemakkelijk.

Mislukkingen volgen. Je faalt in de rechtszaal omdat de meeste vrouwen zich geen juridische bijstand kunnen veroorloven. Velen kunnen het zich niet eens veroorloven om de misbruiker te verlaten en een woning te huren. Alimentatie is een lachertje omdat veel van deze mannen illegaal werken of in het buitenland zitten. En overal heerst nog de post-Sovjet mentaliteit.

Dit zijn de belangrijkste redenen waarom zoveel slachtoffers zwijgen. Ik ken persoonlijk minstens vijf van dit soort vrouwen. Dit zijn niet alleen gegevens, dit is het echte leven. Met de juiste hulpmiddelen en ondersteuning kunnen deze vrouwen opstaan, hun leven weer opbouwen en opeisen.

Er zijn geen cursussen die hen aan betere carrièremogelijkheden helpen. En al helemaal geen echte psychologische hulp voor hen of hun kinderen. Ja, er zijn crisiscentra waar je je een tijdje kunt verstoppen en wat steun kunt krijgen van maatschappelijk werkers. Maar geeft dat je een gevoel van macht? Nee. Helpt het je zelfvertrouwen te herstellen? Absoluut niet.

Je schaamt je uiteindelijk alleen maar meer - vooral omdat veel van de episodes plaatsvinden als de kinderen er niet zijn. Deze mannen zijn slim. Ze verbergen het. Of ze hersenspoelen de kinderen.

Ik hoop hier ooit een goed boek over te schrijven.

Ik nodig je uit om je stem te verheffen, om een nieuwe manier van vrouwen helpen te steunen. Echte hulp.

Laten we ze de echte hulpmiddelen geven die ze nodig hebben. Leer ze eerst hoe ze alle rode vlaggen kunnen herkennen - want geloof me, ze zullen niet vervagen. Ze worden alleen maar sterker en gevaarlijker.

Elke situatie is anders, maar vaak zijn er kinderen bij betrokken. Daarom moeten we financiële steun bieden, zoals huurdekking voor drie maanden. Onmiddellijk na haar vertrek mag er geen contact meer zijn met de misbruiker. Er mag niet meer geluisterd worden naar liefdesbombardementen of manipulatie - de communicatie mag alleen gaan over financiële steun voor de kinderen.

Dan komt de volgende essentiële stap: verplichte psychologische ondersteuning voor het hele overlevende gezin. Regelmatige sessies om het zelfvertrouwen weer op te bouwen. Een focus op de toekomst. Een focus op de behoeften van de kinderen. Een focus op carrièreontwikkeling. En meer, en meer.

De minimale kosten om één slachtoffer te ondersteunen liggen rond de €2000.

Na enig succes is mijn plan om een grootschalig project op te zetten - om samen te werken met investeerders, eigenaars van appartementencomplexen en EU-financieringsprogramma's. Om nieuwe woningen met betaalbare huur te bouwen voor vrouwen die opnieuw beginnen.

Als we ons kunnen bevrijden van de mentaliteit uit het USSR-tijdperk, zal onze volgende generatie opgroeien met een gezond gevoel van eigenwaarde en een duidelijk begrip van mensenrechten.

Bedankt voor je steun aan een betere toekomst!

Een toekomst waarin vrouwen en kinderen vrij van angst leven.

Een toekomst niet gevormd door stilte, maar door actie.

Doe met ons mee en zet overleven om in kracht.