Hoofdstuk 1 - Teaser: Het begin van een droom is voltooid. (De narcist)

De neonlichten van de nachtclub flikkerden op het ritme van de zware bas. Het was een van die nachten waarbij het voelde alsof er van alles kon gebeuren. Kim, die zich niet op haar plaats voelde maar door vrienden werd aangespoord om zich uit te leven, leunde tegen de bar met een drankje in haar hand. Toen zag hij haar, Jessie. Ze was magnetisch, haar lach weerklonk boven de muziek uit, haar elke beweging dwong aandacht af.

Jessie benaderde Kim met een zelfverzekerdheid die hem ontwapend achterliet. Haar ogen waren op de zijne gericht en binnen enkele ogenblikken had ze hem in haar baan getrokken. Ze dansten, praatten en lachten alsof ze elkaar al eeuwen kenden. Aan het eind van de avond had Kim het gevoel dat hij in iets bijzonders was gestuit.

In de dagen die volgden vertelde Jessie over haar leven. Ze sprak over haar jonge zoon William, een jongen met heldere ogen die haar wereld was. Ze schetste een grimmig beeld van haar verleden en beschreef haar ex-partner als een gevaarlijk, drugsverslaafd bendelid. "Ik wil gewoon een veilig leven voor William," vertrouwde ze me met trillende stem toe. Kim, altijd de mensenvriend, voelde een golf van bescherming. Hij beloofde haar te helpen, de man te zijn die haar en William de stabiliteit kon bieden die ze verdienden.

Jessies charme was onmiskenbaar, maar het was haar kwetsbaarheid die Kim het meest fascineerde. Ze wist hoe ze die moest gebruiken. Haar aanrakingen bleven net een seconde langer hangen dan nodig was, haar woorden zorgvuldig gekozen zodat hij zich speciaal voelde. De intimiteit die ze deelden voelde als een droom - een waaruit hij niet wakker wilde worden. Jessies seksualiteit was een machtig instrument en ze hanteerde het met precisie, waardoor ze haar plaats in Kims hart verstevigde. Op een avond, na een lange dag waarop Kim zichtbaar gestrest was, verscheen Jessie in de deuropening met niets anders aan dan een oversized shirt. Ze leunde tegen het kozijn, haar stem zacht en uitnodigend. "Laat me voor je zorgen," zei ze, haar ogen op de zijne gericht met een intensiteit die zijn uitputting deed smelten. Dit soort momenten waren niet zeldzaam; ze waren berekend. Ze gebruikte haar allure om hem haar snedige woorden van eerder te laten vergeten, om ervoor te zorgen dat hij haar behoeften voorrang zou blijven geven boven zijn eigen twijfels. Het werkte elke keer, waardoor Kim in de ban raakte en meer toegewijd was dan ooit.

Kims vriendinnen merkten de intensiteit van hun relatie op en uitten af en toe hun bezorgdheid. "Lijkt het niet te perfect?" vroeg er een. Maar Kim wuifde het weg en schreef hun scepticisme toe aan jaloezie of onbegrip. Hij was verliefd en liefde, zo geloofde hij, betekende dat je de persoon waar je om gaf moest vertrouwen en steunen.

Achteraf gezien waren de tekenen er. Jessie's verhalen klopten niet altijd. Haar ex, van wie ze beweerde dat hij een constante bedreiging vormde, leek nooit op te duiken. Er waren subtiele inconsistenties in haar verhalen, maar Kim, verblind door zijn emoties, deed ze af als onbelangrijk. Jessie had een manier om gesprekken te sturen, de aandacht te verleggen en Kim zich schuldig te laten voelen omdat ze aan haar twijfelde.