Soms is een klap genoeg om alles aan diggelen te slaan.

Maar soms is er maar één gebaar nodig om de stukjes weer in elkaar te zetten.

Ik ben een 38-jarige moeder en ik heb altijd geworsteld, als moeder, als oma, als vrouw, en deze woorden schrijven is niet gemakkelijk, ik had nooit gedacht dat ik het zou doen.

Ik heb twee kinderen opgevoed en vandaag woon ik samen met hen, met mijn kleindochter van 2 en onze hond van 7. We zijn een geweldig klein gezin, maar nu staan we voor een afgrond.

In 2020 verloor ik mijn baan door Covid. Mijn bedrijf werd niet beschouwd als een primair bedrijfsmiddel en ik bleef thuis. In 2021 probeerde ik het opnieuw, ik werkte op een commerciële afdeling, maar na maanden zonder loon verdween de eigenaar en sloot alles. Van daaruit begon een afdaling die ik niet meer kon stoppen.

Ik belandde onder bij de bank, met beslagleggingen, onbetaalde afbetalingen en het risico dat het nog erger zou worden. Vandaag werk ik veel, ik maak lange dagen, maar het is niet genoeg. Ik kan niet weer op eigen benen staan. En het gewicht dat op mijn schouders rust is enorm.

Ondanks alles ben ik weer opgestaan, heb ik een nieuwe baan gevonden en me erdoorheen geslagen met de kracht van wanhoop en liefde voor mijn gezin.

Maar schulden vergeten niet. En nu kloppen ze aan de deur, met het concrete risico van gedwongen verkopen, 2 zijn er al aangekomen.

We zijn uitgeput, buiten adem.

Ik kan mijn kinderen, mijn kleindochter, ons huis niet meer beschermen.

En dit is de grootste pijn.

Als u dit leest, vraag ik u uit de grond van mijn hart om een gunst: help ons om niet alles te verliezen.

Ik heb nog nooit iemand iets gevraagd, maar vandaag doe ik het met mijn hart in mijn hand. Elke hulp, zelfs de kleinste, is een ademtocht. Een kans. Een gebaar van hoop.

Ik doe het voor mijn kinderen, ik doe het voor mijn kleindochter. Ik doe het omdat ik nog steeds de kracht heb om het te proberen, maar ik kan het niet langer alleen.

Ik dank uit de grond van mijn hart iedereen die ons een handje helpt.

Zelfs een kleine bijdrage kan ons helpen om het ergste te stoppen, om adem te halen, om eindelijk een uitweg te vinden uit deze nachtmerrie die ons al te lang onderdrukt.

Als je niet kunt doneren, deel het dan. Geef het door. Help ons onze stem te laten horen.

Want achter deze linies bevindt zich een familie die niet wil opgeven.

Met oneindige dankbaarheid,

Een alleenstaande moeder