Mijn vrouw heeft last van ernstige auto-angst en soms ontaardt dat in paniekaanvallen. Het geluid van een startende motor of de plotselinge beweging van het verkeer kan haar borstkas doen spannen en haar ademhaling oncontroleerbaar maken. Desondanks zitten we in een situatie waarin we echt een auto nodig hebben. Onze banen zijn te ver weg en het openbaar vervoer is onbetrouwbaar. Elke dag hangt de vraag in de lucht: hoe kunnen we vooruit als datgene wat we nodig hebben ook datgene is waar ze het meest bang voor is? Ze geeft toe dat ze bang is, maar ze zegt ook dat ze niet wil dat haar paniek ons leven bepaalt. Ik beloof haar dat we kleine stapjes zullen nemen, rustige wegen, korte ritjes, pauzes wanneer ze die nodig heeft. Het zal niet gemakkelijk zijn. Er zullen moeilijke momenten zijn en waarschijnlijk nog meer paniek onderweg. Maar één ding is zeker: we gaan het samen aan. En misschien, kilometer voor kilometer, zal ze niet alleen een manier vinden om te reizen, maar ook een manier om te genezen.