@iedereen

Je bent zeven jaar oud. De wereld is vol gelach, dromen en de warmte van de liefde van je moeder terwijl je haar helpt met de voorbereidingen voor Pasen. Maar van de ene op de andere dag verandert alles. Je wordt wakker met pijn, je benen gezwollen en je kunt niet meer staan. Plotseling is je kindertijd gestolen en vervangen door angst en verwarring.

Dit is het verhaal van Maria.

Wat begon als een vreugdevolle vakantie veranderde in een nachtmerrie. Maria's jonge lichaam werd geteisterd door een zeldzame, agressieve vorm van reuma. De muren van het ziekenhuis werden haar wereld. Dagen vervaagden tot weken, weken tot maanden en maanden tot jaren. In plaats van speeltuinen en vrienden kende Maria alleen naalden, onderzoeken en de koude steriliteit van ziekenhuisbedden.

Toen ze 14 was, was ze volledig bedlegerig - niet in staat om te lopen, niet in staat om zelfstandig te eten, niet eens in staat om haar eigen lichaam te voelen. Haar geest, ooit zo helder, flikkerde in de duisternis van eindeloze pijn.

Artsen gaven de hoop op. Ze zeiden tegen haar ouders dat ze haar mee naar huis moesten nemen om het haar comfortabel te maken en afscheid te nemen. Stel je het verdriet voor van een vader en moeder die moesten accepteren dat hun kind het misschien niet zou overleven. Stel je Maria eens voor, die gefluister hoorde van "we kunnen niets meer doen" en het gevoel had dat haar leven wegglipte nog voor het begonnen was.

Toen gloorde er een sprankje hoop. Een verafgelegen ziekenhuis, met artsen die getraind zijn in geavanceerde behandelingen, bood een laatste kans. Maria's ouders riskeerden alles om haar daar te krijgen. Tegen alle verwachtingen in opende Maria haar ogen - levend, maar voor altijd veranderd.

De weg naar herstel was lang en meedogenloos. Elke kleine verbetering werd betaald met pijn en tranen. Maar Maria vocht. Ze vocht voor elke beweging, elke ademhaling, elk moment van leven.

Vandaag is Maria 37. Ze loopt, maar elke stap is een strijd. De eenvoudigste dingen - staan, eten, aankleden - zijn dagelijkse uitdagingen. De behandelingen die haar in beweging houden zijn duur en eindeloos. En nu, hartverscheurend, staat Maria er alleen voor. Haar beide ouders - haar enige familie - zijn er niet meer.

Ze heeft niemand meer om op te steunen. Niemand die haar hand vasthoudt tijdens de pijn. Niemand om haar te helpen de verpletterende last van medische rekeningen en eenzaamheid te dragen.

Maria's verhaal zou hier kunnen eindigen - in stilte, in strijd, in eenzaamheid. Maar dat hoeft niet. Jij kunt het wonder zijn dat Maria nu nodig heeft.

• Jouw donatie kan de behandelingen betalen die haar uit een rolstoel houden.
• Jouw vriendelijkheid kan haar helpen om haar onafhankelijkheid en waardigheid te behouden.
• Jouw steun kan Maria eraan herinneren dat ze niet alleen is, dat haar leven ertoe doet, dat haar strijd niet tevergeefs is.

Stel je Maria's opluchting eens voor als ze hoort dat vreemden om haar geven. Stel je haar glimlach voor, wetende dat ze kan blijven lopen, blijven leven, blijven vechten - dankzij jou. Elke euro, elke dollar, elke daad van vriendelijkheid brengt haar een stap dichter bij hoop.

Scroll alsjeblieft niet voorbij. Laat Maria's reis hier niet eindigen. Wees de reden dat ze haar volgende stap zet. Wees het wonder waar ze op heeft gewacht.

Doneer nu. Deel haar verhaal. Geef Maria de kans om te blijven vechten, te blijven leven, te blijven hopen.

Jouw medeleven vandaag kan de basis zijn voor Maria's toekomst.

Laten we Maria laten zien dat ze niet alleen is. Laten we haar helpen om samen een betere toekomst tegemoet te gaan.

e-mail:

[email protected]

Doneer nu en maak deel uit van Maria's wonder.

Elke stap telt.

Elk hart telt