Hallo allemaal, mijn excuses dat ik jullie stoor en dat ik schrijf naar mensen die ik niet het genoegen heb om persoonlijk te ontmoeten, maar ik zit in zo'n moeilijke situatie dat ik geen andere uitweg zie. Ik ben een persoon die altijd met waardigheid heeft gestreden, nooit bedelend. Vandaag moet ik echter met mijn hart in mijn hand om hulp vragen. Mijn leven is getekend door pijnlijke verliezen: mijn vader, mijn broer en recentelijk mijn schoonzus. Ik zorg voor mijn zieke moeder en heb hard gewerkt in de ouderenzorg, maar ik heb al maanden geen vast werk kunnen vinden en de kosten stapelen zich op.

Nu zit ik in een lastig parket: mijn auto, oud maar onmisbaar om me te verplaatsen, is niet meer verzekerd. Zonder kan ik niet naar een baan of boodschappen doen voor het gezin. **300 euro** zou me een adempauze kunnen geven, zodat ik mijn verzekering op orde kan krijgen en weer op weg kan. Het is voor velen geen groot bedrag, maar voor mij zou het het verschil betekenen tussen verlamd zijn en hoop hebben.

Ik vraag het niet uit luiheid of onverschilligheid: ik heb altijd hard gewerkt, maar nu voel ik me verstikt. Als iemand me kan helpen, al is het maar met een kleine bijdrage, zou ik eeuwig dankbaar zijn. Ik beloof dat ik, zodra ik een baan heb gevonden, iets terug zal doen voor degenen die het nodig hebben, want ik weet wat het betekent om in nood te zijn.

Ik dank je met heel mijn hart voor het luisteren naar mij en ik verontschuldig me nogmaals voor dit bericht. Als je kunt, deel dan alsjeblieft mijn verzoek: soms kan een klein gebaar een leven redden.

Met dankbaarheid en nederigheid....