Ik weet dat veel mensen worstelen met moeilijkheden en ik ben niet de enige met pijn. Maar nu heb ik een punt bereikt waarop ik om hulp moet vragen. Ik vraag het niet graag - maar ik probeer het tenminste. Want nu geloof ik dat er goede mensen zijn die het begrijpen.

Hallo, mijn naam is Regina.

Ik wil mijn verhaal delen - niet uit zelfmedelijden, maar omdat ik een punt heb bereikt waarop ik voel dat ik hulp nodig heb.

Ik ben opgegroeid in een giftige, emotioneel manipulatieve gezinssituatie. Met een narcistische moeder die me constant inprentte dat ik niets waard was zonder haar. Ze steunde me niet en prees me niet, wat voor haar belangrijk was, was om mij te controleren. Als ik met haar werkte, kreeg ik soms maar de helft van wat me toekwam en soms helemaal niets. Deze onderdrukking leidde ertoe dat ik mezelf ging haten. Mijn gevoel van eigenwaarde was geruïneerd en op een gegeven moment begon ik mezelf zelfs fysiek pijn te doen omdat ik vond dat ik het verdiende.

Ik was niet op zoek naar aandacht, ik wilde gewoon op de een of andere manier ontsnappen aan die zelfhaat waarin ik leefde. Haar reactie toen ze me zag? Spottende opmerkingen en nog meer beledigingen. Ze had me net zo goed met rust kunnen laten, maar zelfs in mijn pijn deed ze me pijn. Sindsdien heb ik een lange weg afgelegd en ben ik aan het genezen. Ik doe mezelf geen pijn meer en ik weet dat ik goede dingen verdien.

Ik was 17 toen mijn vader stierf. Ik kreeg geen steun in mijn verdriet - in plaats daarvan gaf mijn moeder me kalmerende middelen. Ze maakte me verslaafd, zodat ze niet voor me hoefde te zorgen. Ik heb jaren gevochten tegen de afhankelijkheid van Frontin en Xanax, maar ik ben gestopt. Alleen, met wilskracht. Ik wist dat echte genezing van binnenuit moest komen.

Drie jaar geleden ontmoette ik iemand die in me begon te geloven toen ik nog niet in mezelf geloofde. De liefde en het doorzettingsvermogen van mijn partner deden me geloven dat ik goede dingen verdien. Met hem begon ik aan een reis van zelfontdekking en ontmantelde ik stap voor stap de muren die in mij waren gebouwd.

Ik ben een creatief persoon. Ik hou van tekenen, knutselen, creëren. Eindelijk wil ik iets doen wat waarde creëert - en waar ik mezelf kan zijn. Ik heb al plannen die ik wil realiseren zodat ik eindelijk tot bloei kan komen.

Maar nu moet ik opnieuw vechten met het gevoel dat alles van me wegglipt.

Mijn opa, het enige familielid dat echt van me hield en trots was dat ik als enige in de familie afstudeerde, verraste me met een auto. Dit is de enige tastbare herinnering die ik aan hem heb. Ik bracht de auto naar een garage waar de monteur een ernstige fout maakte - hij ververste de transmissieolie verkeerd, waardoor de transmissie kapot ging. Mijn auto werd onbruikbaar. De reparatiekosten bedragen enkele miljoenen forinten en op dit moment heb ik niet de financiële middelen om dat te betalen.

Ik zou naar de rechter kunnen stappen, maar zelfs het opstarten van een juridische procedure brengt hoge kosten met zich mee. Ondertussen geeft mijn familie me weer de schuld - maar nu luister ik niet meer naar ze. Ik heb geleerd om voor mezelf op te komen en ik laat wat ze me hebben aangedaan niet onbeantwoord.

Deze auto is niet zomaar een voertuig. Het is de laatste herinnering die ik heb aan mijn opa toen hij nog gezond was: we gingen uit lunchen en hij ontmoette mijn partner. Hij zag in mij dat ik eindelijk veilig was. Nu de auto kapot is, voelt het alsof ik ook een stukje van die veiligheid ben kwijtgeraakt.

Daarom ben ik deze inzamelingsactie begonnen.

Als je me kunt helpen om de reparatie van de auto te betalen - zelfs met een klein bedrag - steun je me niet alleen financieel, maar ook emotioneel. Het zou me helpen om echt vooruit te komen: een nieuw beroep te beginnen, onafhankelijk te worden en op een dag anderen te helpen die zich op een soortgelijk pad bevinden.

Bedankt voor het lezen. Het delen van mijn campagne zou ook enorm helpen.

❤️ Regina