Wereld Autisme Dag valt op 2 april - maar in ons huis is elke dag Autisme Dag ;)

Het is nu bijna drie jaar geleden dat we te horen kregen dat onze zoon een speciale kracht heeft. Drie jaar van hard werken, van ongelooflijke mijlpalen en pijnlijke tegenslagen. Het leven leiden met een kind dat anders is ingesteld, is... moeilijk. Emotioneel, mentaal, fysiek en financieel.

Dingen die we voortdurend moeten bekostigen zijn:

• Kosten voor de therapeutische kleuterschool die zich uitsluitend richt op kinderen in het Autisme Spectrum (25% hoger dit jaar dan in voorgaande jaren), die individuele en groepstherapie biedt, logopedie, sensorische integratietherapie en therapie met behulp van een hond.
• kosten voor lessen in sensorische integratie (25% hoger dan vorig jaar)
• kosten voor therapeutische apparatuur die we thuis nodig hebben

Waarom hebben we al het bovenstaande nodig?

Autisme is een andere neurologische bedrading - dit beïnvloedt de hersenen, maar ook het lichaam.

Autistische kinderen ervaren hun lichaam niet op dezelfde manier als neurotypische kinderen. Wat betekent dit? Dat autisme gepaard gaat met extra lichamelijke uitdagingen.

Autistische kinderen hebben grote problemen met de grove motoriek (ze zijn zich niet bewust van hun eigen lichaam, hebben problemen met het plannen van bewegingen). In de praktijk betekent dit dat Milo dagelijks massages nodig heeft waarbij we zijn lichaamsdelen benoemen. Hij heeft problemen met zijn evenwicht bewaren, met fietsen en klimmen. Het niet bewust zijn van zijn eigen lichaam vertaalt zich ook naar het niet bewust zijn van lichaamsfuncties. Tekortkomingen in de grove motoriek betekenen ook dat hij nog steeds hulp nodig heeft bij eenvoudige dagelijkse taken zoals aan- en uitkleden. Hij heeft ook heel sterke prikkels nodig om zichzelf te reguleren - ook hier weer dagelijkse taken waarbij we ervoor moeten zorgen dat we hem daarbij helpen. Zijn kernspieren zijn niet zo sterk als ze zouden moeten zijn en dit betekent weer dat hij extra ondersteuning nodig heeft. Zonder de kernspieren en de grove motoriek ontbreekt ook zijn fijne motoriek - op vijfjarige leeftijd heeft hij nog steeds moeite met tekenen of kleuren. Hoewel hij een pienter, nieuwsgierig kind is, heeft hij extra ondersteuning nodig om zijn achterstand in te halen, want school staat voor de deur. De kans is groot dat we voor we het weten ook handtherapie moeten financieren.

Er is ook een grote kans dat hij de diagnose dyslexie krijgt.

Bovendien zijn we ook nog bezig met zijn sociale angst, wat betekent dat elk kind dat hij ontmoet door hem als een bedreiging wordt gezien. Milo is bang om gesprekken en interacties aan te gaan - hij is bang dat ze ook maar naar hem kijken. Zelfs met kinderen op een kleuterschool moeten we voortdurend over dit onderwerp praten.

Als je één ding aanpakt, komen er vijf andere dingen naar boven.