Hallo, ik heb altijd geprobeerd iedereen zoveel mogelijk te helpen. In het openbaar of aan familie. Nu heb ik hulp nodig en iedereen heeft me de rug toegekeerd. Ik heb een zoontje waarmee ik bij een vriend woonde en alles leek zonnig. De vriend is jonger en kinderloos en ik dacht dat we het daar wel over eens waren. Totdat de ongelooflijke druk van zijn naaste familie begon. Dat ik hem geen eigen kind zou geven, zou zijn leven ruïneren en hij zou er spijt van krijgen. Hij dacht dat het wel zou overwaaien en liet het gaan. Helaas begon het zo ver te escaleren dat hij mijn persoon bedreigde. En hoe liep dat af? Ik had gisteren beter kunnen verhuizen met mijn zoon. Het ergste is dat ik een jaar geleden als zelfstandige ben gaan werken om me volledig aan mijn zoon te kunnen wijden en mijn droom waar te maken, helaas heeft mijn geluk niet lang geduurd en heb ik nu niet het spaargeld om ergens opnieuw te beginnen. Ik moet bijdragen aan de start van huisvesting zodat ik een huurappartement kan aanvragen. Alleen al het tekenen van het contract en de hoogte van de borg zijn enorme bedragen. Ik vraag om een klein wonder voor mijzelf en mijn zoon en om opnieuw en beter te kunnen beginnen zodat het zo min mogelijk impact heeft op mijn zoon en we ergens kunnen zijn.