Hallo, mijn naam is Csongor en ik ben een 18-jarige Hongaarse student die onlangs iets buitengewoons heeft bereikt: Ik ben toegelaten tot de Medical School van de Universiteit van Edinburgh, een van de 20 beste medische opleidingen ter wereld en een van de moeilijkste om toegelaten te worden als internationale student - met minder dan 1% kans op toelating. Maar ondanks de eer glijdt de droom weg. Niet vanwege de verdiensten, maar vanwege het geld en het gebrek aan overheidssteun.

Mijn verhaal: Van het platteland naar Edinburgh

Ik groeide op in een klein plattelandsdorpje in Hongarije met mijn gescheiden moeder, die als verpleegster werkte. In die jaren besteedde ik het grootste deel van mijn vrije tijd aan het voorbereiden van het centrale toelatingsexamen voor de middelbare school in de achtste klas, dat bepaalt of een student kan worden toegelaten tot de beste instellingen van het land. Na jaren hard werken werd ik toegelaten tot de Fazekas Mihály High School, een van de top 3 scholen van Hongarije.

Sindsdien wonen mijn moeder en ik in Boedapest, wat zowel intellectuele voldoening als een aanzienlijke financiële belasting met zich meebracht. Mijn moeder, voor wiens steun ik niet dankbaar genoeg kan zijn, heeft sindsdien nachtdiensten gedraaid om mijn studie en onze hypotheek van 25 miljoen HUF te betalen. De afgelopen vier jaar heb ik geprobeerd deze opofferingen terug te betalen door onvermoeibaar te werken aan de verwezenlijking van mijn droom om toegelaten te worden tot een prestigieuze medische universiteit in het Verenigd Koninkrijk.

Mijn prestaties versus de eisen

Om toegelaten te worden tot een topuniversiteit als Edinburgh of Cambridge voor geneeskunde hebben studenten niet alleen uitzonderlijke cijfers nodig, maar ook een competitief portfolio, AP-cursussen en een sterke UCAT-score. In Hongarije zijn deze paden niet gemakkelijk te bewandelen.

Terwijl andere landen studenten toestaan om AP of stages te doen op het gebied van geneeskunde, of gewoon onderzoek te doen op universitair niveau, moest ik me een weg vechten door vele en vele niveaus van afwijzing om mijn doelen te bereiken.

Dit begon in de 9e klas. Tijdens een schijnbaar betekenisloos evenement dat de Nacht van de Onderzoeker heette, bezocht ik een enzymologisch laboratorium waar ik, na ontelbare pogingen van mijn moeder om me te overtuigen, uiteindelijk aan de leidende wetenschapper van het lab vroeg of ik als stagiaire aan het werk kon in hun lab. Tot mijn verbazing ging ze graag op mijn voorstel in en nog geen maand later begon ik aan mijn middagstage als onderzoeksassistent.

In de 10e klas bracht ik via het unieke stageprogramma van mijn school zes maanden door op de hartafdeling van een ziekenhuis.

Het keerpunt kwam twee jaar geleden, toen ik na verschillende afwijzingen eindelijk werd toegelaten tot het onderzoeksprogramma van de Semmelweis Universiteit voor PhD en Wetenschappelijke Jeugd (TDK). Onder de supervisie van Prof. Dr. Andrea Székely, een anesthesioloog professor van de Városmajor hartkliniek, heb ik drie verschillende onderzoeken afgerond en twee ervan gepresenteerd op veel verschillende wetenschappelijke conferenties in het land, met als meest opvallende de Conferentie van jonge onderzoekers van de Semmelweis Universiteit, waar ik in de loop van de twee jaar drie speciale prijzen heb ontvangen in de categorie Anesthesiologie. Deze ervaring leidde tot iets wat nog nooit eerder was toegestaan: Ik kreeg speciale toestemming om artsen te volgen en te assisteren in de chirurgische ICU van de Transplantatiekliniek van de Semmelweis Universiteit - een eenmalig mentorschapsprogramma speciaal voor mij om de werkervaring op te doen die nodig is voor Britse universiteiten.

Deze medische achtergrond en mijn topprestatie van 3% op de UCAT 2024-test waren de redenen waarom ik een plaats kreeg op de MBChB-opleiding van de Universiteit van Edinburgh.

Bovendien was de zeldzaamheid van deze prestatie iets wat de leiders van mijn land helaas niet konden begrijpen. Om te begrijpen hoe zeldzaam dit is: In de cyclus van 2023-24 ontving Edinburgh 1.760 aanvragen voor geneeskunde. Slechts 20 buitenlandse studenten werden toegelaten. Dat is een slagingspercentage van iets meer dan 1%. Ik was een van hen.

Waarom ik uw hulp nodig heb

Als internationale student moet ik bijna 52.000 pond per jaar aan collegegeld betalen. Dit komt neer op £312.000 over zes jaar.

Wonen in Edinburgh brengt nog meer onvermijdelijke kosten met zich mee: huisvesting, visum, verzekering en basisuitgaven.

Sinds ik mijn aanbod heb gekregen, heb ik elke beurs aangevraagd die ik kon vinden en contact opgenomen met honderden instellingen voor ondersteuning. Hier wil ik de meest opvallende noemen:

• Ik heb me ingeschreven voor de Stipendium Peregrinum beurs, de enige beurs in Hongarije die hoogpresterende studenten steunt aan prestigieuze universiteiten. Zelfs na het bereiken van de allerlaatste interviewfase werd ik niet opgenomen in de uiteindelijke selectie, die dit jaar uit 26 van de 30 topkandidaten bestond, in tegenstelling tot de beloofde max. 20. Voor alle transparantie voeg ik ook de afwijzingsmail van hen bij

• Ik heb verschillende goede doelen en medische instellingen gemaild. Tot nu toe waren de enige reacties die ik heb ontvangen afwijzingen van al deze instellingen, zoals Richter Zrt., Aegis, Ingelheim Boehringer, Hold Asset Management, enz.
• Alle 'wereldberoemde, student-helpende, liefdadigheidsstichtingen' in Hongarije, zoals de Soros Foundation of de Jákob Foundation, hebben mijn voorstel afgewezen met hetzelfde argument als alle andere instellingen, namelijk dat mijn kosten te hoog waren voor hen.

Ik ben er persoonlijk in geslaagd om 2,5 miljoen HUF te sparen, genoeg om ongeveer mijn visum en verzekering te betalen, maar meer helaas niet.

Om volledig transparant te zijn tegen iedereen, voel ik de behoefte om dit te vertellen:

• Ik heb het totale doel van mijn fondsenwerving vastgesteld op 312.000 pond omdat dat mijn 6-jarig collegegeld is.
• Ik wil duidelijk zijn: ik vraag niet om levensonderhoud. Ik zal parttime werken om die te dekken. Ik vraag alleen om hulp om de kosten van mijn studie geneeskunde te dekken.
• Mijn huidige, kleinere, maar veel belangrijkere doel is het vinden van dekking voor mijn aankomende overzeese aanbetaling, die ongeveer £18,000 bedraagt.
• Zelfs kleine donaties helpen; elke £5 of £10 duwt de campagne dichter bij overleven, en grotere donaties kunnen me naar volledige maanden of jaren van collegegeld duwen.

Teruggeven - Mijn belofte

Ik ben van plan om tijdens mijn studie geen seconde te verspillen zonder mensen te helpen die hetzelfde pad als ik bewandelen.

Ik zal in Hongarije een mentorprogramma opstarten om getalenteerde studenten met een laag inkomen te helpen zich aan te melden voor topuniversiteiten in Groot-Brittannië of zelfs medische programma's. De reden hierachter is dat andere grote organisaties in Hongarije, waarvan ik er veel heb geprobeerd, mij niet op een zinvolle manier hebben kunnen helpen. Daarom zal ik mijn best doen om mijn connecties te gebruiken om up-to-date materiaal te verzamelen over sollicitatievoorbereidingen, of om connecties te helpen opbouwen of zelfs te helpen bij het ontwikkelen van een succesvolle aanmeldingsstrategie voor studenten.

Deze campagne gaat niet alleen over één student die medicijnen gaat studeren. Het gaat om het creëren van een pad dat anderen kunnen volgen.

Bedankt dat je in mij gelooft.

Als je niet kunt doneren, helpt het net zo goed om dit verhaal te delen.