Brief van verdriet

Ik schrijf je vandaag met alles wat ik heb: mijn oprechtheid, mijn vermoeidheid, maar ook mijn hoop.

Een paar weken geleden werd ik het slachtoffer van een gewelddadige aanval. Ik liep een gebroken acetabulum op en ben 90 dagen werkloos. Sindsdien is alles ingewikkeld geworden. Ik woon momenteel bij mijn ex-echtgenoot, in een zware en onstabiele situatie. Ik heb geen eigen huis, geen inkomen, niet veel geld, geen zekerheid. Elke dag is een strijd, ik zit in een rolstoel en ik kan niets voor mezelf doen. Ik schrijf deze brief als een laatste fles naar de zee, omdat ik hulp nodig heb.

Ondanks dit alles blijf ik sterk en blijf ik geloven. Ik ben een zorgzaam persoon, altijd op zoek naar anderen, met een hart vol projecten. Ik droom van een zachter, eerlijker leven. Ik wil opnieuw opbouwen, terugkaatsen, mijn dochter en mezelf een stabielere toekomst bieden. Maar ik kan het niet alleen.

Ik heb steun nodig, een helpende hand, hoe klein ook. Financiële of logistieke hulp, een vriendelijke blik, een helpende hand... iets om me te helpen een beetje adem te halen, om de basis te leggen voor een nieuw leven. Het is niet gemakkelijk om deze woorden te schrijven, maar het is nodig.

Bedankt dat je de tijd neemt om me te lezen. Ik hoop, diep van binnen, dat deze woorden iemand zullen raken.

Met alle respect