Brotinn draumur – hjálp fyrir heimilið

Hæ, kæru vinir mínir,

Ég heiti Ewelina og er einstæð móðir yndislegrar dóttur og hef starfað í umönnun í yfir 20 ár. Líf mitt snýst um að hjálpa öðru fólki – og umfram allt að gefa dóttur minni betra líf.

Fyrir nokkrum árum byrjaði ég að spara hverja einustu krónu sem ég gat. Ég vildi geta keypt okkur lítið hús, öruggan stað þar sem við gætum andað, fjarri stresi borgarinnar. Sérstaklega fyrir dóttur mína, sem glímir við ýmis heilsufarsvandamál og fyrir hvers lífið í borgarlífinu virkar einfaldlega ekki. Eftir nokkur COVID-19 köst fékk ég astma.

Í mars 2024 rann loksins upp sú stund: Ég fann draumaheimilið okkar – lítið 75 fermetra sumarhús. Augnablikið þegar ég hélt á lyklunum í hendinni var ólýsanlegt. Draumurinn sem ég hafði alið á mér í mörg ár rættist! Ég mun aldrei gleyma brosinu á andliti dóttur minnar þegar við komum inn í húsið í fyrsta skipti. Það var heimili okkar.

Ég tók lán fyrir endurbótunum og eftir langa leit fann ég fyrirtæki til að sjá um verkið og hitti byggingarmeistarann, sem í fyrstu virtist ótrúlega fagmannlegur. Hann lofaði okkur að allt yrði fullkomið. Áætlanir hans, tillögur hans – allt hljómaði svo sannfærandi. Hann virtist vingjarnlegur, hæfur og traustur. Ég hélt að ég hefði fundið fullkomna samstarfsaðilann til að láta drauminn okkar rætast.

En á bak við þetta yfirbragð leynist svikari. Innan tveggja mánaða hafði þessi maður svikið mig um tugþúsundir evra. Hann krafðist fyrirframgreiðslna og sýndi mér meintar innkaupapantanir og reikninga fyrir efni eins og hitadælu, sólarkerfi, glugga og hurðir. Allt virtist ósvikið – en þetta var allt lygi.

Án viðvörunar hvarf hann. Með peningana mína. Og með drauminn okkar. Hann hafði ekki aðeins svikið traust okkar, heldur einnig eyðilagt líf okkar. Þegar ég frétti af byggingaryfirvöldum að hann hefði rifið þakið án leyfis og að húsið væri í hruni, fannst mér eins og jörðin hefði verið rifin undan mér. Stuttu síðar bárust næstu slæmu fréttirnar: Húsið þurfti að rífa því það skapaði hættu.

Nú, næstum ári síðar, er draumaheimilið okkar horfið. Allt sem ég vann svo hörðum höndum að er horfið. Ég sit eftir með tóma lóð, ólýsanlega skuldir og brotið hjarta. Dóttir mín er miður sín. Hún var svo spennt fyrir nýja lífi okkar, og nú er allt glatað.

Lögreglan fann ekki byggingarmanninn og leitinni var hætt. Dómstóll úrskurðaði að hann skuldaði mér 300.000 evrur, en ég muni líklega aldrei sjá þær aftur. Og nú er ég að greiða upp tvö lán á tómri lóð, en við höfum varla nóg fyrir brýnustu nauðsynjum í lok mánaðarins.

Við lifum núna á brauðlínunni. Ég get ekki greitt lánin og leiguna á sama tíma og ég hef þegar þurft að taka á mig miklar persónulegar skuldir til að ná endum saman. Oft er ekkert eftir í lok mánaðarins og ég veit ekki hversu lengi ég get haldið þessu áfram.

En ég vil ekki gefast upp – fyrir dóttur mína. Ég sé enn fyrir mér bros hennar frá því þegar við komum fyrst inn í húsið. Það bros gefur mér styrk til að halda áfram að berjast.

Með viðbótarfjármögnun frá bankanum, stuðningi frá foreldrum mínum og nýju byggingarleyfi vil ég reyna í síðasta sinn að láta drauminn okkar rætast. En mig vantar samt 150.000 evrur til að klára húsið.

Þess vegna leita ég til ykkar og bið um stuðning. Sérhver framlag, sama hversu lítið það er, færir okkur aðeins nær þessu markmiði. Ég vil sýna dóttur minni að þrátt fyrir allt er von, að við þurfum ekki að gefast upp.

Ég hef alltaf trúað því að það sé mikilvægt að vera góð manneskja. En blekking þessa byggingarmeistara sýndi mér myrkustu hliðar mannkynsins – og leiddi okkur á barm örvæntingar.

Vinsamlegast hjálpið okkur að endurbyggja drauminn okkar um heimili. Ég þakka ykkur innilega fyrir allan stuðning.

Ewelina