Brotinn draumur - hjálp fyrir heimili

Halló elskurnar mínar,

Ég heiti Ewelina, ég er einstæð móðir yndislegrar dóttur og hef starfað við umönnun í yfir 20 ár. Líf mitt snýst um að hjálpa öðru fólki - og sérstaklega að gefa dóttur minni betra líf.

Fyrir nokkrum árum byrjaði ég að spara hverja krónu. Mig langaði að gefa okkur lítið hús, öruggan stað þar sem við gætum andað djúpt, fjarri streitu borgarinnar. Sérstaklega vegna dóttur minnar, sem er að takast á við heilsufarsvandamál og borgarlífið er bara ekki gott fyrir. Eftir nokkra kórónusjúkdóma þróaðist astmi hjá mér.

Í mars 2024 var tíminn loksins kominn: Ég fann draumahúsið okkar - lítið hús með 75 m². Augnablikið sem ég hélt á lyklunum í hendinni var ólýsanleg. Draumurinn sem ég hafði dreymt í mörg ár rættist! Ég mun aldrei gleyma brosinu á andliti dóttur minnar þegar við komum inn í húsið í fyrsta skipti. Það var heimili okkar.

Ég tók lán fyrir endurbótunum, eftir langa leit fann ég fyrirtæki sem myndi vinna verkið og kynntist byggingaraðilanum sem virtist í upphafi ótrúlega fagmannlegur. Hann lofaði okkur að allt yrði fullkomið. Áætlanir hans, tillögur hans - allt hljómaði svo sannfærandi. Hann virtist vingjarnlegur, hæfur og traustur. Ég hélt að ég hefði fundið hinn fullkomna félaga til að láta drauminn okkar rætast.

En á bak við þessa framhlið var svikull svikari. Innan tveggja mánaða stal þessi maður tugum þúsunda evra frá mér. Hann krafðist fyrirframgreiðslu og sýndi mér meintar pantanir og reikninga fyrir efni eins og varmadælur, sólkerfi, glugga og hurðir. Allt virtist raunverulegt - en þetta var allt lygi.

Fyrirvaralaust hvarf hann. Með peningana mína. Og með drauminn okkar. Hann hafði ekki aðeins svikið traust okkar heldur einnig eyðilagt líf okkar. Þegar ég komst að því hjá byggingaryfirvöldum að þeir hefðu rifið þakbygginguna í leyfisleysi og að húsið væri í hættu að hrynja fannst mér eins og verið væri að rífa jörðina undan mér. Stuttu síðar komu næstu slæmu fréttirnar: rífa þurfti húsið þar sem hætta stafaði af því.

Nú, tæpu ári síðar, er draumaheimilið okkar horfið. Allt sem ég vann svo mikið fyrir er horfið. Ég sit þarna með tóma lóð, ólýsanlegar skuldir og brostið hjarta. Dóttir mín er niðurbrotin. Hún var svo spennt fyrir nýju lífi okkar og nú er allt glatað.

Lögreglu tókst ekki að finna byggingaraðilann og var leit hætt. Dómstóll úrskurðaði að hann skuldi mér 300.000 evrur, en ég mun líklega aldrei sjá það aftur. Og svo núna er ég að borga af tveimur lánum á tómri eign á meðan í lok mánaðarins eigum við varla nóg fyrir nauðsynjum.

Nú erum við komin á framfærsluviðmið. Ég get ekki borgað lánin og leiguna okkar á sama tíma og hef þegar þurft að taka á mig miklar persónulegar skuldir til að ná endum saman. Um mánaðamótin er oft ekkert eftir og ég veit ekki hversu lengi ég get haldið því áfram.

En ég vil ekki gefast upp - vegna dóttur minnar. Ég sé hana ennþá brosa þegar við komum fyrst inn í húsið. Þetta bros gefur mér styrk til að halda áfram að berjast.

Með viðbótarfjármögnun frá bankanum, stuðningi foreldra minna og nýju byggingarleyfi langar mig að reyna í síðasta sinn að láta drauminn rætast. En ég þarf samt 150.000 evrur til að klára húsið.

Þess vegna er ég að snúa mér til þín til að biðja um stuðning. Hvert framlag, hversu lítið sem það er, færir okkur aðeins nær þessu markmiði. Ég vil sýna dóttur minni að þrátt fyrir allt er von, að við þurfum ekki að gefast upp.

Ég hef alltaf trúað því að það sé mikilvægt að vera góð manneskja. En svik þessa byggingaraðila sýndu mér myrkustu hliðar mannkynsins - og komu okkur á barmi örvæntingar.

Vinsamlegast hjálpaðu okkur að endurbyggja drauminn okkar um heimili. Ég þakka þér af öllu hjarta fyrir allan stuðninginn.

Evelina