Ég og Frank höfum verið saman í 5 ár. Við höfum gengið í gegnum margt, frá því við hittumst fyrst.

Í ágúst 2019 fór ég til Kúbu til að heimsækja fjölskyldu mína (pabba). Þann 9. ágúst sl Ég kynntist síðan Frank og við urðum strax ástfangin. Eftir að við höfðum sem betur fer 11 daga til að kynnast aðeins þurfti ég að fara aftur til Þýskalands. Okkur var strax ljóst að þetta ætti ekki bara að vera sumarrómantík þannig að við byrjuðum í langsambandi og þar með hófst ferðalagið. Við töluðum saman í síma á hverjum degi í 6 mánuði þar til ég sparaði nóg til að ferðast til Kúbu aftur svo við gætum eytt tíma saman aftur. Eftir aðeins 3 vikur þurfti ég að fara aftur til að spara nægan pening í hjartanu og þess vegna leitaði ég að hlutastarfi.

Því miður brast COVID algjörlega út, ég gat ekki snúið aftur til stóru ástarinnar minnar svo fljótt, við töluðum saman í síma á hverjum degi þrátt fyrir að nettengingin væri rofin af stöðugu rafmagnsleysi, við vissum samt að biðin væri þess virði. Við byrjuðum að safna saman blöðum okkar til að gifta okkur og loksins hefja framtíð saman. En því miður vantaði alltaf eitt skjal sem við borguðum fyrir í gegnum lögfræðing á Kúbu en vantaði samt. Ég hélt að ég væri að verða brjálaður og að Guð vildi ekki að við værum saman. En við héldum áfram að berjast og létum ekki hræða okkur af fólkinu sem sagði okkur, hvort sem það væri á Kúbu eða hér í Þýskalandi, að þetta myndi samt ekki enda vel. Í júní 2023 voru loksins risastórar fréttir. Draumur minn rættist þegar Frank kom til Þýskalands. Við erum að njóta draumsins um að búa saman, við höfum náð því sem flestir geta ekki. Við biðum eftir hvort öðru til að geta upplifað sanna ást. Hvað gæti gert okkur hamingjusamari? Næsta markmið okkar fyrir framtíð okkar er að giftast og stofna fjölskyldu. Þar sem móðir hans er enn á Kúbu (hún býr ein og er með krabbamein; ástandið á Kúbu er því miður ekki svo gott; það vantar allt) styðjum við hana fjárhagslega. Það er okkur mikilvægt að hún geti líka upplifað stóra daginn okkar. En til að ná þessu markmiði þyrftum við líklega 2-3 ár í viðbót.

Þess vegna værum við mjög þakklát fyrir öll framlög frá ykkur sem trúið á ástina.

Þakka þér fyrir að gefa þér tíma til að lesa söguna okkar.

Bestu kveðjur, Frank og Viktoría