Halló, ég er að safna peningum til að fara aftur til lands míns. Ég bý núna í Þýskalandi þar sem ég vann hér þar til ég lenti í slysi. Ég vil snúa aftur til landsins vegna þess að mér var illa farið eftir allt klúðrið með slysið og ég missti traust á þessu landi og stjórnsýslu þess. Eins og er er ég á bótum sem renna út í janúar, bæturnar eru litlar upphæðir sem leyfa mér bókstaflega bara að lifa af hér, svo ég get ekki einu sinni bjargað þeim aftur, og ég hef engan til að biðja um hjálp í þessu máli vegna þess að Ég á í raun engan, bókstaflega talað. Ég reyndi að finna hvaða vinnu sem er hér þar sem ég bý, en án árangurs vegna þess að ríkið (Rheinland-Pfalz) þar sem ég bý er líklega versta svæði Þýskalands þegar kemur að vinnu. Ég vann hér í sjö ár í einu fyrirtæki og satt best að segja velti ég því aldrei fyrir mér hvað myndi gerast næst ef ég missti vinnuna. Stóri ókosturinn minn er að ég er ekki með ökuréttindi (á þessum aldri skammast ég mín fyrir að átta mig á því), sem er gríðarleg hindrun í því að fá jafnvel vinnu. Því miður get ég ekki treyst á almenningssamgöngur hér því stundaskráin byrjar klukkan 5 og að komast á næsta svæði tekur 1,5 klst. Þannig að það að vera án bíls er harmleikur. Eins og ég nefndi áðan rennur bæturnar mínar út í janúar og þá get ég ekki annað gert en að ferðast á lestarstöðina í Köln eða Berlín og vera heimilislaus. Ég er hræðilega hrædd við þetta vegna þess að ég bjóst eiginlega aldrei við því að slík staða gæti nokkurn tíma komið upp í lífi mínu og skortur á nánum einstaklingi (fjölskyldu) útilokar möguleika á aðstoð frá ástvinum mínum, þess vegna er ég viðstaddur þetta vefsíðu, með von um að minnsta kosti táknræna aðstoð frá ríkinu, síðu sem ég mun vera ævinlega þakklátur fyrir. Ég hélt í alvörunni að eftir svo margra ára að vinna og borga háa skatta myndi það skapast einhver félagsleg staða eins og JobCenter sem myndi hjálpa mér þegar ávinningurinn af vinnumiðluninni klárast, fjármagna jafnvel leiguna fyrir íbúðina og rafmagnið - þetta eru lítil magn og ég myndi ekki þurfa neitt meira, jafnvel hvað varðar mat getur lifað án þess. Ég notaði allan sparnaðinn minn til að fylgjast með öllum gjöldunum því bótaupphæðin upp á tæpar 1.000 evrur var einfaldlega ekki nóg miðað við hversu hratt allt var að verða dýrara hér. Þess vegna hef ég ekki efni á að fara aftur til landsins og leigja jafnvel lítið herbergi fyrr en ég finn vinnu og það verður svo sannarlega ekki vandamál, sérstaklega í vöruhúsi 20 ára reynsla tekur sinn toll. Eini kosturinn er að það eru akrar alls staðar í kringum mig þar sem ég get keypt mér eitthvað að borða yfir tímabilið. Þannig að ég væri mjög þakklátur fyrir alla hjálp og ég get bætt upp fyrir hjálpina sem ég hef fengið. Þakka þér kærlega fyrir, þó ekki væri nema fyrir að lesa lýsinguna á aðstæðum mínum, þá mun ég vita að einhver er að hugsa um Ég þakka þér enn og aftur fyrir tíma þinn og bestu kveðjur, Michał.

Halló, ég er að safna peningum til að fara aftur til lands míns. Ég bý núna í Þýskalandi þar sem ég starfaði hér þar til nýlega þar til slysið varð fyrir mig. Ég vil snúa aftur til landsins vegna þess að mér var illa farið eftir allt klúðrið með slysið og af þeim sökum missti ég traust á þessu landi og stjórnsýslu þess. Ég er núna á bótum sem lýkur í janúar, bæturnar eru litlar upphæðir sem leyfa mér bókstaflega bara að lifa af hér svo ég get ekki einu sinni safnað fyrir ávöxtuninni, auk þess hef ég engan til að biðja um hjálp í þessu máli vegna þess að ég þeir hafa í raun engan sem talar bókstaflega. Ég reyndi að finna hvaða vinnu sem er hér þar sem ég bý en án árangurs vegna þess að ríkið (Rheinland-Pfalz) þar sem ég bý er líklega versta hérað Þýskalands þegar kemur að vinnu. Ég vann hér í sjö ár í einu fyrirtæki og satt best að segja hef ég aldrei velt því fyrir mér hvað myndi gerast ef ég missti vinnuna. Stóri ókosturinn minn er að ég er ekki með ökuréttindi (á mínum aldri skammast ég mín fyrir að átta mig á því) þetta er mikil hindrun jafnvel við að finna vinnu. Því miður get ég ekki treyst á staðbundnar almenningssamgöngur því tímaáætlunin byrjar klukkan 5 og það tekur 1,5 klukkustund að komast á næsta svæði. Það er því harmleikur að búa án bíls. Eins og ég nefndi áðan þá lýkur bótum mínum í janúar og þá er ekki annað eftir en að ferðast á lestarstöðina í Köln eða Berlín og vera heimilislaus. Ég er hræðilega hrædd við þetta vegna þess að ég bjóst eiginlega aldrei við því að slíkt ástand gæti nokkurn tímann gerst í lífi mínu og skortur á nánum einstaklingi (fjölskyldu) útilokar möguleika á aðstoð frá ástvinum, þess vegna er ég til staðar á þessari vefsíðu. í von um að minnsta kosti táknræna hjálp frá þér, sem ég verð ævinlega þakklátur fyrir. Ég hélt í alvörunni að eftir svo margra ára vinnu og að borga háa skatta væri einhver félagsleg stofnun eins og JobCenter sem myndi hjálpa mér þegar atvinnuleysisbótum lýkur, fjármagna að minnsta kosti leiguna og rafmagnið, þetta eru litlar upphæðir og ég þyrfti ekki eitthvað meira, jafnvel þegar kemur að mat, get ég lifað af án hans. Ég notaði allan sparnaðinn minn til að halda í við alla reikningana vegna þess að upphæð bótanna, innan við 1000 evrur, var einfaldlega ekki nóg miðað við hversu hratt allt hér er að verða dýrara. Þess vegna hef ég ekki efni á því að fara aftur til landsins og leigja jafnvel lítið herbergi þar til ég finn vinnu og það verður ekkert mál, sérstaklega á lagernum, 20 ára reynsla setur mark sitt. Eini kosturinn er sá að það eru akrar alls staðar í kringum mig þar sem ég get birgt mig af einhverju að borða yfir tímabilið. Þannig að ég væri mjög þakklátur fyrir alla hjálp og ég er fær um að vinna úr hjálpinni sem ég fékk, takk fyrirfram, þó ekki væri nema fyrir að lesa lýsinguna á aðstæðum mínum, þá mun ég vita að einhver er að hugsa um mig, þakka þér aftur fyrir tíma þinn og bestu kveðjur, Michał.