Halló, óheppnin hefur fylgt mér allt mitt líf, en síðustu 2 ár hafa verið frekar óbærileg. Það byrjaði með því að móðir mín henti mér út úr húsi þegar ég var 13 ára og vildi frekar nýjan maka. Síðan þá hef ég einhvern veginn barist í gegnum lífið með föður mínum. Þar sem við erum neydd til að vera enn þann dag í dag. Því miður er faðirinn þegar kominn á háan aldur og hann er frekar elliár og þjáist af elliglöpum. Tveir Roma nýttu sér þetta og kúguðu út úr föðurnum báðar aðgangsbækurnar þar sem hann var með næstum 120.000. Og þegar þeir komu í síðasta sinn og hann vildi ekki gefa þeim peningana lengur, stálu þeir því úr veskinu hans og var þeim sama hvort hann ætti eitthvað öruggt, eitthvað til að brenna og þess háttar. Það er tilkynnt til PČR, en við vitum öll að þeir munu aldrei sjá peningana aftur. Kannski færðu rök fyrir því hvers vegna ég hugsa ekki um sjálfan mig sem son, en raunin er sú að ég lenti í frekar stóru slysi í júní, veggur féll á mig, það brotnaði báða fæturna á mér og kramdi kragabeinið. Á undan var sinabólga. Ég var þá að vinna erlendis en veikindaleyfi frá Þýskalandi varir aðeins í 78 vikur. Nú komst ég að því að þar sem ég borgaði ekki almannatryggingar í Tékklandi (ég vissi það ekki, en samkvæmt lögum afsakar það mig ekki) þá á ég ekki einu sinni rétt á veikindaleyfi hér í Tékklandi Lýðveldið. Samkvæmt samfélagsskýrslunni verðum við að selja sjónvarpið og bílinn til að eiga peninga en án bílsins myndum við lenda hér algjörlega. Ég held að þetta sé bara um að gera að komast í gegnum veturinn, þá kemst ég og mun sjá um það sjálfur. Það er hægt að skjalfesta allt, aðeins læknisskýrsla föður verður afgreidd á morgun á heimilislækni einmitt vegna þjófnaðarins og til að kanna á hvaða stigi heilabilunar hann er. Með þessari einskiptissöfnun vil ég bara tryggja pabba, en líka mig, mannsæmandi líf, sem er tilvistarvandamál um þessar mundir. Bráðabirgðalausn verður veitt með sveigjanlegri skorsteinsfóðri (strompurinn er sprunginn og allt blæs inn í bústaðinn þegar á móti blæs) og kaupum á viði eða kolum. Ég held að 35 þúsund hjálp myndi leysa það. Ég hef lengi velt því fyrir mér hvort ég eigi að skrifa hérna, en eins og er er um 7 stiga hiti í sumarbústaðnum og það er ekki alveg fyrir 83 ára. Ég mun vera þakklátur fyrir alla aðstoð.