Hæ, ég heiti Annalisa. Ég er 29 ára. Ég átti aldrei alvöru fjölskyldu, foreldrar mínir slitu samvistum þegar ég var lítil og síðan þá hófst stríðið... dómstólar, lögregla, hefnd, bæði narcissistar. Lífi fórnað og utan hvers kyns siðferðislegrar rökfræði mannsins.

Fyrir nokkrum mánuðum, í aðdraganda 90 ára afmælis síns, lést faðir minn óvænt. Ég var einn eftir í heiminum, frá þeirri stundu hurfu allir, þrátt fyrir átök milli fjölskyldna sem stóðu í 30 ár fyrir mig, enginn var við hlið mér.

Faðir minn skildi eftir mig með 20 evrur á þegar yfirteknum bankareikningi.

Ég er að borga fyrir slæmt val annarra, bakslag

um mig.

Ég er að fara að fara út, ég er með skuldir og skattareikninga upp á um 20.000,00 evrur, vinn stanslaust en það er ekki nóg til að bjarga mér, ég hef ekkert verslað síðan í nóvember og á líka von á barni.

Ég bið Guð að komast út úr þessum aðstæðum eða að leyfa mér aldrei að vakna aftur.

Ég er í algjörri örvæntingu, hef oft hugsað um sjálfsvíg, ég fæ alltaf kvíða og kvíðaköst. Allt er á móti mér.

Fyrirgefðu, þrátt fyrir allt hef ég alltaf elskað lífið.

Ég kom hingað til að biðja um hjálp, því ég náði botninum.

Fyrirgefðu.