Við fórum og tókum börnunum mat, föt, reyndum að hafa samskipti, lékum við þau, hvetjum þau, það sem við höfðum efni á á þeim tíma. Seinna fórum við að koma með fullt af vinum og kunningjum á þessar miðstöðvar, við reyndum að taka þátt og hjálpa til. Því miður voru hlutirnir ekki alltaf eins og við bjuggumst við og við áttum okkur á því að það var ákveðið hugarástand hjá fólkinu sem vann á þessum barnaheimilum sem við gátum í öllu falli ekki breytt mjög .

Ég áttaði mig á því að það voru fullt af götubörnum á götunni, börn sem þurftu að betla, börn sem kunnu ekki að leika sér, þau voru að berjast. Mig langaði mikið að taka þátt í lífi þessara barna og þannig hófst "Kraftaverkið á milli blokka". Við byrjuðum að safna þessum krökkum, kaupa fyrir þau leikföng og leika okkur. Ég eyddi heilu sumri að leika mér við krakkana á milli blokkanna. Við kenndum þeim hvernig á að spila, hvernig á að haga sér, við byrjuðum að kynnast hvort öðru, hafa samskipti, tala um ákveðna hluti í lífinu. Sumarið þar sem börnin fóru að mynda sér framtíðarhugsanir voru mörg barnanna hætt í skóla. Þegar septembermánuður nálgaðist stakk ég upp á því að við færum í skólann, tölum við kennarana, skráum þá, kaupum vistir og byrjum skólaár.