Hæ, ég hef alltaf reynt að hjálpa öllum ef ég gæti. Hvort sem það er opinberlega eða til fjölskyldunnar. Nú þarf ég hjálp og allir hafa snúið við mér baki. Ég á ungan son sem ég bjó með heima hjá vini mínum og allt virtist vera baðað í sólskini. Kærastinn minn er yngri og barnlaus og ég hélt að við hefðum allt á hreinu. Þar til ótrúlegur þrýstingur frá nánustu fjölskyldu hans hófst. Ég, sem gef honum ekki sitt eigið barn, mun eyðileggja líf hans og hann mun sjá eftir því. Honum fannst þetta ofgert og sleppti því. Því miður byrjaði þetta að stigmagnast að því marki að ég hótaði mér persónulega. Og hvernig kom það út? Ég þarf að flytja út með son minn, helst í gær. Það versta er að ég byrjaði að vinna sem sjálfstætt starfandi einstaklingur fyrir ári síðan svo ég gæti helgað mig syni mínum að fullu og draumurinn minn varð að veruleika. Hamingjan entist því miður ekki lengi og nú hef ég ekki sparnað til að byrja upp á nýtt eftir þetta allt. Ég þarf að leggja mitt af mörkum til að hefja húsnæði svo ég geti beðið þau um að leigja íbúð. Bara það að skrifa undir samninginn og borga innborgunina eru miklar upphæðir. Ég er að biðja um lítið kraftaverk fyrir mig og son minn og að geta byrjað upp á nýtt og betur þannig að þetta hafi sem minnst áhrif á son minn og við höfum stað til að vera á.