Hæ, ég heiti Vanessa og hef í raun þurft aðstoðarhund í nokkurn tíma. Ég ólst upp með hundum og get ekki ímyndað mér lífið án eins. Af hverju ég þarf aðstoðarhund: Ég hef átt við geðræn og líkamleg heilsufarsvandamál að stríða frá unga aldri. Ég hef þjáðst af ofnæmisastma síðan ég var 8 ára gömul. Árið 2012 greindist ég fyrst með jaðarpersónuleikaröskun (EPS) og geðklofa. Í ár greindist ég aftur með jaðarpersónuleikaröskun (EPS) og ég hef einnig fengið kvíðaröskun, endurtekið alvarlegt þunglyndi og áfallastreituröskun. Hvers konar stuðning ætti ég að búast við að aðstoðarhundur veiti? Allt í daglegu lífi verður fljótt of mikið fyrir mig. Ég þjáist af kvíðaköstum bæði heima og á ferðinni (þegar ég er að versla, taka lest og almennt úti), sem venjulega leiðir til sjálfsskaða. Aðstoðarhundur gæti veitt mér öryggi og verið akkeri fyrir mig, gert mér kleift að takast betur á við umheiminn og, ef nauðsyn krefur, verndað mig fyrir öðru fólki þegar það verður allt of mikið. Sérstaklega á nóttunni þjáist ég oft af martraðir og endurminningum, og stundum af svefngöngu, svo stuðningur hans væri örugglega gagnlegur til að endurheimta ró mína. Hundur myndi auðvitað líka gefa mér eitthvað að gera og hjálpa mér að takast betur á við einkenni þunglyndis míns, þannig að til dæmis að liggja í rúminu í marga daga er einfaldlega ekki lengur möguleiki. Vegna tilfinningalega óstöðugrar jaðarpersónuleikaröskunar minnar þjáist ég oft af miklu tilfinningalegu og líkamlegu álagi, sem ég tek yfirleitt eftir of seint, og það gæti hjálpað mér þar líka, gert mér kleift að bregðast við fyrr og draga úr sjálfsskaðahegðun. Og hvað varðar ofnæmisastma, ef bráðaofnæmi eða astmakast fæ, væri auðvitað mjög hagnýtt að hafa einhvern sem getur fengið hjálp. Ég vil einfaldlega tryggan félaga sem ég get treyst á og sem þarfnast líka mín svo að við getum einfaldlega verið gott teymi.

Kannski getið þið hjálpað mér að láta þennan draum rætast.