Halló allir þarna úti 👋🏼

stuttlega um mig ég heiti Mario og er 25 ára.

Ég get eiginlega ekki sagt hverju ég er að vonast eftir, en ég vona að það sé fólk sem gæti lesið þetta og getur hjálpað.

Foreldrar mínir keyptu hús fyrir um 25 árum sem var algjört draumaheimili þeirra en það sem þau vissu ekki á þeim tíma er að það var upphafið að helvítis ferðalagi sem hefur haldið áfram til þessa dags.

Við áttum aldrei slæma æsku í sjálfu sér og foreldrar mínir gerðu allt sem hægt var til að okkur líði betur og við vissum ekki mikið um allt málið.

Því eldri sem við urðum, því meira tókum við eftir vandanum.

Til dæmis, sem lítið barn, var pabbi minn aldrei heima vegna þess að hann þurfti að vinna þrjú störf. Ég vil segja þér það núna.

Þegar foreldrar mínir keyptu umrætt hús var þeim ekki sagt að það væri mikið skuldsett.

Á þeim tíma var það meira en 1,5 milljón schillinga virði.

Þá var pabbi búinn að taka af sér rassgatið á venjulegri ensku og þurfti að glíma við ýmis vandamál, þar á meðal heilsufarsvandamál, þar sem hann var búinn að fá hjartaáfall þrisvar og nokkurn diska og allt þetta bara til að hann gæti haldið húsið.

Mamma var upptekin af okkur fjórum börnum sem var auðvitað erfið vinna.

Þangað til í dag áttum við aldrei stóra peninga en við þökkum Guði fyrir að okkur tókst samt einhvern veginn.

Því miður eru vandamálin enn mjög áberandi í dag þar sem húsið er enn í tæpum 150.000 evrum skuldum.

Foreldrar mínir eru líkamlega þreyttir, sérstaklega móðir mín, sem grætur á hverjum degi vegna þess að þrátt fyrir allan sársaukann í líkamanum fer hún samt í vinnuna til að geta einhvern veginn borgað heimilisgreiðslurnar.

Hún vill bara líf án alls stresssins að vita ekki hvað gerist á morgun og auðvitað hefur það áhrif á okkur sem börn og við reynum að hjálpa þar sem við getum.

Faðir minn myndi deyja fyrir þetta hús, sem ég skil auðvitað því hann lagði svita sinn og blóð í það.

Að selja það var aldrei valkostur fyrir hann því hann hefur mjög sterkan vilja og vill gera allt sjálfur, en stundum þarf bara utanaðkomandi aðstoð.

Sem eini sonur fjölskyldunnar get ég ekki lengur horft á þetta allt.

Ég sé hvernig foreldrar mínir þjást á hverjum degi og ég vil að þau geti lifað það sem eftir er af lífi sínu án vandræða og stresss Eins og ég sagði eru þau því miður mjög líkamlega veik.

Ég bið fólk þarna úti um að hjálpa okkur á einhvern hátt, jafnvel þótt það sé bara smá eitthvað.

Því miður var þetta aðeins lítill hluti af allri sögunni, en ég vona að þú skiljir Minion einhvern veginn og ég vil þakka öllum sem geta hjálpað foreldrum mínum að uppfylla draum sinn um að vera loksins skuldlaus, sem þau geta í raun gert fyrir ekkert.