Το βιβλίο αυτό φτιάχτηκε από διηγήματα του δικού μου εγκλεισμού , της δικής μου καραντίνας όντας και γω ευπαθής ομάδα λόγω αναπνευστικού και αλλεργικού άσθματος . Μέρες αγωνίας που κύλησαν αργά και βασανιστικά μερικές φορές όμως με ένα τόνο αισιοδοξίας ότι τελικά θα τα καταφέρουμε και θα βγούμε νικητές . Αυτό άλλωστε είναι το πρώτο που πρέπει να κάνει ο κάθε άνθρωπος κοιτώντας και αγκαλιάζοντας την οικογένεια του. Έτσι έκανα και εγώ . Τα διηγήματα που θα διαβάσετε παρακάτω είναι αυτοτελείς φανταστικές ιστορίες γραμμένες εκείνες τις πρώτες δύσκολες ώρες . Θέλω να αφιερώσω το βιβλίο αυτό σε όλους εμάς που αντέξαμε μέσα στα σπίτια μας και δεν το βάλαμε κάτω παρόλο που τα πράγματα δεν πήγαν έτσι όπως περιμέναμε , εμείς βρήκαμε την ψυχική δύναμη να αντέξουμε . Επίσης θέλω από τα βάθη της ψυχής μου περισσότερο να το αφιερώσω σε εκείνους που έχασαν άδικα αγαπημένα τους πρόσωπα και τα αποχωρίστηκαν με αυτόν τον τρόπο .

Εύχομαι ο κόσμος να καταλάβει πόσο σημαντικό είναι να δείχνουμε αγάπη όχι μόνο σε δύσκολες καταστάσεις και στα αγαπημένα μας πρόσωπα , αλλά και στον συνάνθρωπό μας γιατί πάνω απ’ όλα είμαστε άνθρωποι και μπορούμε να καταφέρουμε εάν το θέλουμε τα πάντα . 

Μπορούμε να εξαλείψουμε κάθε μορφή βίας , κάθε μορφή εκμετάλλευσης και να βοηθούμε με όποιον τρόπο μπορούμε τον συνάνθρωπό μας. 

Στην μνήμη λοιπόν εκείνων που χάθηκαν...