(Polskie tłumaczenie poniżej)

(الترجمة باللغة العربية)

Hi everyone,

My name is Marta, I am a humanitarian worker. I created this fundraiser to help Akram, my friend from Gaza, survive and if possible - escape the horror. 

I met Akram 13 years ago, when I lived in Palestine and worked for the Polish Humanitarian Action. A part of our aid projects were located in the Gaza Strip - the world’s largest open-air prison. Even back then, long before the current onslaught, the Palestinians in the enclave were subjected to a blockade - a form of collective punishment. It has always been extremely difficult to get out. But also, getting in and visiting this beautiful place and its people was a rare privilege. 

The Israeli military administration granted permits to enter Gaza only to some humanitarian workers, diplomats and journalists. The process of entering the strip was always complicated and unpleasant to say the least: the Erez crossing is a maze of corridors, gates, doors, where you are subjected to invasive questioning and personal searches. Once you are done with Israeli control, you have to walk for about 2 km through a fenced corridor. At the end of it all - there was always Akram - waiting with a welcoming smile and tea. His humanity and hospitality always stood in sharp contrast with the dehumanizing experience of the Erez border crossing. Initially, Akram had a small cart, but within two years he turned it into a  small shop and a proper coffee place. We have become friends and kept in touch eversince.

After the current war started in October it is heartbreaking to follow Akram’s family life and see his spirit fading every day. With his wife, Akram raises six children. The youngest was born just one month before the outbreak of the war and is only eight months old, and the oldest is 17. Under the falling bombs they had to leave their house and relocate already twice. They lost everything they had. For over five months the family was stationed in one of the UNRWA schools with hundreds of other people. As this became too heavy for their children, they decided to move out and build  a simple makeshift tent shelter with no privacy. It is extremely unsafe where they are, but unfortunately there is no safe place in Gaza now, bombs can drop anywhere. Recently a missile landed in front of Akram’s family tent at night, luckily no one got hurt this time. The stress level of the whole family is extreme. They can’t escape from Gaza abroad since all borders are closed. The war is killing more children and adding more and more trauma every day. Akram and his family live in constant fear. Their finances ended, since his border cafeteria business was destroyed. Additionally, Akram suffers from a serious liver problem, and has to urgently travel for treatment to Egypt. The pack of necessary daily medicine, which is available only abroad, ended a short while ago, so his life is at additional threat.

This is Akram’s message that I received recently:

“Marta, we live in a tough war, a genocide. In all Gaza there are no necessities for life, we are back to the stone age. Home is a tent and an improvised toilet. No electricity, no hospitals, or clinics. 

There are no functioning schools for the kids anymore. Everything is destroyed. Getting water is hard. Streets are filled with lots of people and prices are skyrocketing. We are barely able to get things we need for survival. I am trying to take care of my family as much as possible. I don’t know what will happen to me nor to them in the coming days, the future is unknown. I want to thank you, your family and friends. If you lose contact with me one day, just know that everything is over. Death can come any time and is at the door of everyone living in Gaza these times. I live in the unknown about what will happen to me.”

We are collecting funds to pay for Akram’s family evacuation from Gaza to Egypt. The cost per person over 15 years old is 5000 USD and 2500 USD per child plus additional payments for paperwork and living in Egypt. If the evacuation won’t be possible, we will send the money directly to Akram to help him and his family survive in Gaza. The current prices of basic food items are horrendous, most of the cost is 25-50 times more now than before October 7. Akram is also in dire need of medical help, and the money will be used towards his treatment. If this is not possible, the funds will be transferred to another family in need from Gaza or an NGO which can effectively support Palestinian population in this difficult war context.

On behalf of myself and Akram and his family, I would like to convey our gratitude  for your support. Thank you for your compassion and humanity.

--- xxx ---

PL:

Witajcie,

Mam na imię Marta, jestem pracownikiem humanitarnym. Stworzyłam tę zbiórkę, aby pomóc Akramowi, mojemu koledze z Gazy, przetrwać i jeśli to możliwe – uciec przed horrorem.

Akrama poznałam 13 lat temu, kiedy mieszkałam w Palestynie i pracowałam w Polskiej Akcji Humanitarnej. Część naszych projektów pomocowych zlokalizowana była w Strefie Gazy – największym na świecie więzieniu na świeżym powietrzu. Już wtedy, na długo przed obecnym atakiem, Palestyńczycy w enklawie zostali poddani blokadzie – formie zbiorowej kary. Zawsze było niezwykle trudno się wydostać. Ale także wejście i odwiedzanie tego pięknego miejsca oraz jego mieszkańców było rzadkim przywilejem.

Izraelska administracja wojskowa udziela zezwoleń na wjazd do Gazy jedynie niektórym pracownikom organizacji humanitarnych, dyplomatom i dziennikarzom. Proces wchodzenia do enklawy był zawsze skomplikowany i co najmniej nieprzyjemny: przejście Erez to labirynt korytarzy, bram, drzwi, gdzie pokonując granicę poddawana byłam inwazyjnym przesłuchaniom i rewizjom osobistym. Gdy już uporałam się z izraelską kontrolą, musiałam przejść około 2 km ogrodzonym korytarzem. Na koniec - zawsze był Akram - czekał z przyjaznym uśmiechem i herbatą. Jego człowieczeństwo i gościnność mocno kontrastowały z odczłowieczającym doświadczeniem przejścia granicznego w Erez. Początkowo Akram miał prosty wózek z herbatą, ale w ciągu dwóch lat przekształcił go w mały sklep i porządną kawiarnię. Zakolegowaliśmy się i od tamtej pory utrzymujemy kontakt.

Po tym, jak obecna wojna rozpoczęła się w październiku, z bólem serca śledzę życie rodzinne Akrama i obserwuję jak jego duch z dnia na dzień blaknie. Wraz z żoną Akram wychowuje sześcioro dzieci. Najmłodsze urodziło się zaledwie miesiąc przed wybuchem wojny i ma tylko osiem miesięcy, najstarsza córka jest 17-letnia. Pod spadającymi bombami już dwukrotnie musieli opuścić dom i przenosić się w inne miejsce. Stracili wszystko, co mieli. Przez ponad pięć miesięcy rodzina Akrama wraz z setkami innych osób stacjonowała w jednej ze szkół UNRWA. Ponieważ stało się to zbyt ciężkie dla ich dzieci, postanowili wyprowadzić się i zbudować proste prowizoryczne schronienie namiotowe gdzie nie ma prywatności. Tam, gdzie się znajdują, jest wyjątkowo niebezpiecznie, ale niestety nie ma teraz bezpiecznego miejsca w Gazie, bomby mogą spaść wszędzie. Niedawno rakieta wylądowała nocą przed namiotem rodziny Akrama, na szczęście tym razem nikt nie został ranny. Poziom stresu całej rodziny jest ogromny. Nie mogą uciec z Gazy, ponieważ wszystkie granice są zamknięte. Wojna zabija coraz więcej dzieci i każdego dnia powoduje coraz więcej traum. Akram i jego rodzina żyją w ciągłym strachu. Skończyły się ich finanse, ponieważ jego działalność w zakresie kawiarni i sklepiku granicznego została zniszczona. Dodatkowo Akram cierpi na poważne problemy z wątrobą i musi pilnie udać się na leczenie do Egiptu. Opakowanie niezbędnych leków codziennego użytku, dostępnych jedynie za granicą, skończyła się jakiś czas temu, więc jego życie jest dodatkowo zagrożone.

Oto wiadomość od Akrama, którą niedawno otrzymałam:

„Marto, żyjemy w ciężkiej wojnie, ludobójstwie. W całej Gazie nie ma artykułów pierwszej potrzeby do życia, cofnęliśmy się do epoki kamienia. Dom to namiot i improwizowana toaleta. Brak prądu, brak szpitali i klinik. Nie ma już funkcjonujących szkół dla dzieci. Wszystko jest zniszczone. Zdobycie wody jest trudne. Ulice są pełne ludzi, a ceny gwałtownie rosną. Ledwo jesteśmy w stanie zdobyć rzeczy potrzebne do przetrwania. Staram się jak najlepiej dbać o rodzinę. Nie wiem, co stanie się ze mną ani z nimi w nadchodzących dniach, przyszłość jest nieznana. Chcę podziękować Tobie, Twojej rodzinie i przyjaciołom. Jeśli pewnego dnia stracisz ze mną kontakt, wiedz, że wszystko się skończyło. Śmierć może nadejść w każdej chwili i obecnie jest u drzwi każdego mieszkańca Gazy. Żyję w niewiadomej odnośnie tego co się ze mną stanie.”

Zbieramy środki na opłacenie ewakuacji rodziny Akrama z Gazy do Egiptu. Koszt od osoby powyżej 15 roku życia to 5000 USD i 2500 USD za dziecko plus dodatkowe opłaty za formalności i mieszkanie w Egipcie. Jeśli ewakuacja nie będzie możliwa, wyślemy pieniądze bezpośrednio do Akrama, aby pomóc jemu i jego rodzinie przetrwać w Gazie. Obecne ceny podstawowych artykułów żywnościowych są zatrważające, większość z nich jest już 25-50 razy wyższa niż przed 7 października. Akram także pilnie potrzebuje pomocy medycznej, więc pieniądze dodatkowo zostaną przeznaczone na jego leczenie. Jeżeli nie będzie to możliwe, środki zostaną przekazane innej potrzebującej rodzinie z Gazy lub organizacji pozarządowej, która może skutecznie wesprzeć ludność palestyńską w tym trudnym kontekście wojny.

W imieniu swoim, Akrama i jego rodziny chciałbym przekazać naszą wdzięczność za wsparcie. Dziękuję za współodczuwanie i człowieczeństwo.

--- xxx ---

ARABIC:

مرحبًا، 

أنا اسمي مارتا، وأعمل في مجال العمل الإنساني. أطلقت هذه الحملة لجمع التبرعات لمساعدة صديقي أكرم من غزة على البقاء على قيد الحياة، وربما الهروب من هذا الرعب الذي يسود في المنطقة.

لقد التقيت بأكرم منذ 13 عامًا، عندما كنت أعمل في فلسطين مع منظمة العمل الإنساني البولندي. وكان جزءًا من مشاريعنا للمساعدات في أكبر سجن مفتوح في العالم، ألا وهو قطاع غزة. آنذاك، أي قبل الهجمات الحالية، كان الفلسطينيون يواجهون حصارًا طويل الأمد - كشكل من أشكال العقاب الجماعي. فكان من الصعب دائمًا الخروج من القطاع وحتّى زيارته ولقاء شعبه إذ كان ذلك فرصة نادرة.

ولم تمنح الإدارة العسكرية الإسرائيلية تصاريح لدخول غزة إلا لبعض العاملين في المجال الإنساني والدبلوماسيين والصحفيين. كانت عملية دخول القطاع دائمًا معقدة وغير سارة على أقل تقدير: معبر إيريز عبارة عن متاهة من الممرات والبوابات والأبواب، حيث تتعرض للاستجواب المطوّل والتفتيش الشخصي. بعد الانتهاء منك، عليك أن تمشي نحو 2 كيلومترات عبر ممر مسيج. وفي نهاية الطريق، كان أكرم دائمًا في انتظارًا بابتسامته العريضة وكوب من الشاي. لطالما لطّفت إنسانيته وكرم ضيافته أثر التجربة اللاإنسانية التي خضناها في معبر إيريز الحدودي. في البداية، كان لدى أكرم عربة صغيرة، لكن في غضون عامين حولها إلى مقهى صغير. فأصبحنا أصدقاء وبقينا على اتصال منذ ذاك الحين.

بعد بدء الحرب الحالية في أكتوبر، كان من الصعب علينا متابعة ما يحدث في حياة أكرم وعائلته ورؤية الأمل في عينيه يتلاشى كل يوم. يربي أكرم وزوجته ستة أطفال. ولد أصغرهم سنًا قبل شهر واحد من اندلاع الحرب وعمره ثمانية أشهر فقط، بينما يبلغ الأكبر سنًا 17 عامًا. اضطروا على مغادرة منزلهم والقنابل تنهمر عليهم وانتقلوا حتّى الساعة مرتين. تمركزت العائلة لما يزيد عن خمسة أشهر في إحدى مدارس الأونروا مع مئات الأشخاص الآخرين. نظرًا للعبء الذي وضعه ذلك على أطفالهما، قرارا الخروج من المدرسة وبناء خيمة مؤقتة تغيب عنها الخصوصية واتّخاذها مأوى. المكان غير آمن إلى أبعد الحدود، وللأسف الشديد لا توجد بقعة آمنة في غزّة حاليًا فالقنابل قد تسقط في أي مكان. ففي الآونة الأخيرة، سقط صاروخ أمام خيمة عائلة أكرم في منتصف الليل، ولحسن الحظ لم يصب أحد بأذى هذه المرة. ما يقاسونه لا يُحتمل إذ لا يمكنهم الهروب من غزة إلى الخارج لأن جميع الحدود مغلقة. هذه الحرب تسفك دماء المزيد من الأطفال وتسبب الأذى والصدمات بلا هوادة كل يوم. يعيش أكرم وعائلته في خوف دائم. المقهى الصغير الذي بناه على المنطقة الحدودية قد تدمر وانقطع مصدر رزقه. بالإضافة إلى ذلك، يعاني أكرم مشكلة خطيرة في الكبد، وعليه السفر بأسرع وقت إلى مصر لتلقي العلاج. ومنذ فترة وجيزة،  استهلك أكرم أخر ما لديه من أدويته اليومية التي لا تتوافر إلا في الخارج،  لذا فإن حياته في خطر مضاعف.

وصلتني هذه الرسالة من أكرم في الآونة الأخيرة:

"مارتا، نحن نعيش في حرب صعبة، وإبادة جماعية. لم يعد بالإمكان الوصول إلى أبسط سبل العيش في غزّة، وكأننا عدنا إلى العصر الحجري. المنزل عبارة عن خيمة ومرحاض يدوي الصنع. لا يوجد كهرباء ولا مستشفيات ولا حتّى عيادات. لم تعد هناك مدارس عاملة للأطفال. تم تدمير كل شيء. الحصول على الماء صعب. ثمّة كم هائل من الناس في الشوارع والأسعار ترتفع بشكل جنوني. بالكاد نستطيع تأمين أبسط الأشياء التي نحتاجها للبقاء على قيد الحياة. أحاول رعاية عائلتي قدر الإمكان. لا أعرف ماذا سيحدث لي ولا لهم في الأيام المقبلة، فالمستقبل غير معروف. 

أريد أن أشكرك، وأشكر عائلتك وأصدقائك. إذا فقدت الاتصال بي ذات يوم، تأكّدي حينها أن كل شيء قد انتهى. الموت يقف على عتبة كل بيت في غزّة ويطرق أبوابنا جميعًا في الوقت الحالي. أعيش في المجهول ولا أعلم ماذا سيحل بي ".

نحن نجمع التبرعات لدفع تكاليف إجلاء عائلة أكرم من غزة إلى مصر. التكلفة لكل شخص يزيد عمره عن 15 عامًا هي 5000 دولار أمريكي و2500 دولار أمريكي لكل طفل بالإضافة إلى مدفوعات إضافية مقابل الأوراق والعيش في مصر. إذا لم يكن الإجلاء ممكنًا، سنرسل الأموال مباشرة إلى أكرم لمساعدته وعائلته على البقاء على قيد الحياة في غزة. الأسعار الحالية للمواد الغذائية الأساسية مروعة، إذ أمست  التكلفة 25-50 أضعاف ما كانت عليه قبل 7 أكتوبر. أكرم بحاجة حاجة ماسة إلى المساعدة الطبية، وسيتم استخدام الأموال في علاجه. وإذا تعذر ذلك، ستحول الأموال إلى أسرة أخرى محتاجة من غزة أو منظمة غير حكومية يمكنها أن تدعم بفعالية السكان الفلسطينيين في ظل هذه الظروف الصعبة للحرب.

وبالنيابة عني وعن أكرم وعائلته، أود أن أعرب عن امتناننا لدعمكم. شكرا لكم على تعاطفكم وإنسانيتكم.