Is mise Karolina. Ní raibh mé i bhfad ó shin i leith, bhí mo áit féin ar domhan agam - Stronie Śląskie, mo theach, mo shaol, mo chuid oibre. Anois, thóg an t-uisce mór gach rud. Brionglóidí briste, éadóchas, deora agus eagla - seo an réaltacht ina mairimid i ndiaidh na tragóide a tharla do Page.

Is í Karolina duine de na daoine a bhfuilimid ag iarraidh cabhrú leo. Níor shábháil an tuile tada - ní raibh fágtha ach láib agus fothracha den saol a bhí ann roimhe. Go dtí le déanaí, bhí sí i mbun Siopa Górski BONGO, bhí sí ina cuid thábhachtach den phobal áitiúil, thacaigh sí le daoine eile, ag cur stíl mhaireachtála ghníomhach shláintiúil chun cinn. Sa lá atá inniu ann is í an té a bhfuil cabhair ag teastáil uaidh.

Ní hamháin gur bhain an t-uisce a háit oibre uaidh, ach a teach chomh maith - foirgneamh atá i mbaol titime anois. Tá Karolina ag troid chomh maith agus is féidir léi, ach tá ár dtacaíocht ag teastáil uaithi. Tá na hoícheanta ag éirí níos fuaire, tá creachadóirí ag timpeallú in aice láimhe, agus tá lámha Karolina salach agus gortaithe cheana féin ón obair chrua. Easpa codlata, easpa dóchais, easpa ionchais - seo an saol laethúil a chaithfidh sé aghaidh a thabhairt air.

Ach is féidir an teach a shábháil fós. Teastaíonn airgead, ábhair thógála, dí-thaiseoirí, téitheoirí uait. Tá gach cabhair tábhachtach, gach zloty, gach gníomh. Le chéile is féidir linn díon os cionn a cinn a thabhairt do Karolina arís agus a saol a scriosadh ag an tuile a fháil ar ais.

Ná ligimis don tragóid seo an focal scoir a bheith aici. Cabhraímis le Karolina teacht chuici féin arís.

Seo mar a bhí a saol roimh an tuile:

Ná bíodh neamhshuim oraibh. Tá tábhacht le gach ranníocaíocht airgid, tá tábhacht le fíorchabhair.