Karolina is ainm dom. Ní fada ó shin, bhí m’áit féin agam ar domhan – Stronie Śląskie, mo theach, mo shaol, mo chuid oibre. Anois ghlac an t-uisce mór gach rud. Aislingí millte, éadóchas, deora agus eagla - is é seo an réaltacht ina mairimid tar éis na tragóide a tharla Leathanach.

Tá Karolina ar cheann díobh sin a bhfuilimid ag iarraidh cabhrú leo. Níor shábháil an tuile rud ar bith - níor fhan ach láib agus fothracha den saol a bhíodh ann. Go dtí le déanaí, bhí sí ag rith an Górski BONGO Store, bhí sí mar chuid thábhachtach den phobal áitiúil, thacaigh sí le daoine eile, ag cur stíl mhaireachtála gníomhach agus sláintiúil chun cinn. Inniu is í an té a bhfuil cabhair de dhíth uirthi.

Thóg an t-uisce amach ní amháin a ionad oibre, ach freisin a teach - foirgneamh atá i mbaol titim anois. Tá Karolina ag troid mar is fearr is féidir, ach tá ár dtacaíocht ag teastáil uaithi. Tá na hoícheanta ag éirí níos fuaire, tá looters ag dul timpeall in aice láimhe, agus tá lámha Karolina salach cheana féin agus gortaithe de bharr obair chrua. Easpa codlata, easpa dóchais, easpa ionchais - is é seo an saol laethúil a gcaithfidh sé aghaidh a thabhairt air.

Ach is féidir an teach a shábháil fós. Ní mór duit airgead, ábhar tógála, dehumidifiers, téitheoirí. Áireamh gach cúnamh, gach zloty, gach gesture. Le chéile is féidir linn díon a chur ar Karolina thar a ceann arís agus a saol a bhí scriosta ag an tuile a fháil ar ais.

Ná ligigí dúinn an focal deireanach a bheith ag an tragóid seo. Cabhraímis le Karolina dul ar ais ar a cosa.

Seo an chuma a bhí ar a saol roimh an tuile:

Le do thoil, ná a bheith indifferent. Is ionann gach ranníocaíocht airgid, agus fíorchabhair a chomhaireamh.