Dhá lá ó shin, bhuail taom scaoill mé mar gur shocraigh mo chuideachta gan roinnt dá bhfostaithe a íoc. Is é an leithscéal ná nach bhfuil aon airgead acu, cé gur ghearramar €6,500 orthu Dé Sathairn an 2ú agus €3,500 Dé Domhnaigh an 3ú, a bhuíochas le dlúthpháirtíocht an phobail a d’oibrigh le chéile chun cabhrú leo siúd atá buailte i Valencia. Táim ar shaoire bhreoiteachta, tá mo chuntais i ndearg, níor íoc mé an cíos, an t-árachas gluaisteáin, ná an t-idirlíon, níl airgead agam fiú le haghaidh toitíní. Is féidir liom gach rud atá á rá agam a chruthú. Tá imní mhór orm, agus tá siad ag súil go bhfillfidh mé ar mo phost agus tá siad ag déanamh éadóchais orm ionas nach dtógfaidh sé i bhfad orm nuair nach bhfuil a fhios agam an bhfaighidh mé íocaíocht an mhí seo, gan trácht ar an mí seo chugainn. Nílim ag smaoineamh ar dhul ar ais mar níl aon airgead agam i ndáiríre, fiú le haghaidh gásailín, caife... bhuel, gan aon rud... Go raibh maith agaibh roimh ré. Nílim ag iarraidh brabús a dhéanamh; ba mhaith liom maireachtáil an mhí seo agus post eile a lorg, ach tá gach rud ina praiseach. Ní féidir liom post a fháil nach bhfuil mé cinnte an mbeidh mé in ann dul ann mura bhfuil mé in acmhainn an turas oibre a íoc. Táim éadóchasach. Más féidir le duine ar bith cabhrú liom, níl a fhios agam... D'fhéadfainn é a íoc ar ais beagán ar bheagán... Níl a fhios agam cad eile atá le déanamh agam. Go raibh maith agat.